Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1942, Blaðsíða 66

G4
Þessa mikla og vel unna starfs i þjónustu íslenzkrar kristni
vill guðfræðisdeikl Háskóla íslands minnast á GO. afnxælisdag
séra Bjarna Jónssonar með því að sæma liann sínum hæsta
heiðri.
Æviágrip dr. theol. Bjarna Jónssonar.
Ég, Bjarni Jónsson, er fæddur í Mýrarholti í Reykjavik 21. okt. 1881.
Voru foreldrar niínir Jón Oddsson tómtliúsniaSur og kona hans -Ólöf
Hafliðadóttir. Faðir minn var ættaður úr Kjós, sonur Odds Loftssonar
Guðmundssonar á Neðra Hálsi og Kristinar Þorsteinsdóttur stúdents
Guðmundssonar í Laxárnesi. Móðir mín var fædd í Reykjavík, dóttir
Hafliða Nikulássonar Erlendssonar. En í móðurætt var hún úr Engey,
dótturdóttur Pélurs Guðinundssonar. Faðir minn varð bráðkvaddur
14. júli 1898, en móðir mín andaðist 29. apríl 1923.
Foreldrar mínir veittu mér ágætt uppeldi. Var þeim ríkt i lniga, að
ég gæti orðið góðrár fræðslu aðnjótandi. í Barnaskóla Reykjavíkur var
ég 1890—’95, og í júni 189(i var ég að loknu inntökuprófi tekinn i lærða
skólann í Rcykjavík. Stúdent varð ég 30. júní 1902. Sighli ég þá um
sumarið til Kaupmannahafnar í því skyni að leggja stund á guðfræði-
hám. Fyrir áhrif prestsins, sem fermdi mig, síra Jóhanns Þorkelssonar,
og fyrir kynni þau, er ég á uppvaxtarárum mínum liafði af sira Jóni
Helgasyni og síra Fr. Friðrikssyni, beindist hugur minn að andlegum
málum. Kom og þetta mjög heim við þrá móður minnar.
A stúdentsárum mínum bjó ég á Garði (Regensen), og tel ég það
mikið happ, að ég skyldi eiga þar heimili og fá þar tækifæri að kynn-
ast mörgum hinum duglegustu námsmönnum. Eignaðisl ég þar marga
góða vini. Minnist ég þessara æskuára með þakklátri gleði.
Heimspekisprófi lauk ég vorið 1903, og í sömu viluinni prófi í he-
bresku. Vegna fjárskorts varð ég eftir þriggja ára dvöl i Kaupmanna-
höfn að fara þaðan og dveljast hér eitt ár. Fékk ég geymdan Garðstyrk-
inn og g'at þannig notið hans 5. námsárið. Var ég í Reykjavík 1905—
1900. Reyndi ég að halda náminu við eftir þvi, sem kostur var á, en
jafnframt varð ég að vinna fyrir mér með kennsluslörfum. Haustið
1900 liélt ég aftur til Khafnar og lauk embæltisprófi í guðfræði í júní
1907.
Minnist ég margra mætra manna, sem á Hafnarárum minum höfðu
vekjandi áhrif á mig. Vil ég þar nefna guðfræðikennarana Peder Mad-
sen, Henrik Scharling og V. Ammundsen. Þá lilustaði ég á marga hina
beztu kennimenn og átti því láni að fagna að kynnast ýmsum þeirra,
t. d. Fenger prófasti, sem var mjög áhrifamikill prédikari. En sá maður
útlendur, er mest álirif hefur á mig liaft og orðið mér til mestrar hjálp-