Alþýðumaðurinn - 23.12.1947, Blaðsíða 13

1947
JÓLABLAÐ ALÞÝÐUMANNSINS
11
A himni lœkka síjelll sólarspor,
og sortinn hleðst urn veikra manna hjörtu.
Þó dreymir ennþá œsku eilíjt vor
og undralönd í gulli sólar björtu.
Legg þú, drottinn, lið þeim jagra draurn,
lát hann vaka í mannsins þrá og hjarta,
send Ijóssins barn að lœkna sárin aum,
send Ijóssins barn að rjúfa myrkrið svarla.
Far um heiminn heilagt jólakvöld,
hatri og jmerúð ryð úr lýðsins götu.
I barnsins lieimi ennjrá er við völd
ungur sveinn, sem hvílir lágl í jötu.
I dalsins hreysi og kotið yzl við ós
hvar einfaldlegast kertaljósin skarta,
send Ijóssins barn með litla jólarós
og leyf hún festi rót í iingu hjarta.
/ glœstum ranni sitja „miklir“ menn,
cr meginjnáð í örlög þjóða spinna.
Um sjónarmiðin tala tvenn og þrenn,
að takmarkinu enga samleið finna.
Veit þeim, drottinn, hvíld í þungri þraut, ,
jiú ’inn eini, mildi, vitri, sanni.
Send Ijóssins barn að leiða þá á braut,
sem liggur lieim að jnnum jriðarranni.
Og þú, sem eitt sinn lézt j>au berast boð
breyskri jijóð, sem átti í slríði hörðu.
að hennar biði senn við sólarroð
sœla friðarins á vorri jörðu,
sýn nú miskunn heimi ’ins hrjáða manns,
sem hrakinn bersl með tímans þunga flaumi.
Send Ijóssins barn að lina þrautir hans
litla stund í jólanæturdraumi.
fívíl frá starfi lýð í lífsins önn,
lát hann kasta dagsins jmnga fargi.
Vit, hans Irú er ætíð sœl — og sönn
sem jxið hús, er á sinn grunn á bjargi.
Gej })ú hverjum sýn í sólarátt,
svo hann glaður heilsi nýjum degi.
Send Ijóssins barn með lífsins undra mált
að leiðarstjörnu framtíðar á vegi.
fí. F.