Dýraverndarinn - 01.10.1963, Qupperneq 5

svara, að svo væri ekki, — við annað væri ekki að
styðjast um takmarkanir sinubruna en áskoranir
félagssamtaka bænda og Sambands dýraverndunar-
félaga íslands. Er mér kunnugt um, að mörgum
sárnaði, að ekki skyldi vera unnt að sækja skað-
valdana til saka og koma í veg fyrir frekari íkveikjur.
Því miður skortir fé til flestra dýrat'ræðilegra at-
hugana hér á landi, en sannanir eru þó fyrir mörg-
um dæmum þess, að fuglar og egg þeirra hafa far-
izt í sinueldi og svælu frá sinubruna, og hefur þeirra
oft verið getið í Dýraverndaranum. Víst er, að fjöldi
fugla hefur brunnið lifandi og margir kafnað í eld-
unum á Norðurlandi í vor — og auðvitað hafa tor-
tímzt þúsundir eggja. Var þó ekki bætandi á þá
rýrnun, sem varpfuglastofninn íslenzki varð fyrir
sakir vetrarsetu sinnar síðast liðinn vetur í snjó og
gaddi á meginlandi Evrópu. Margir fuglavinir víðs
vegar um land hafa talið sig sjá það greinilega í
vor og sumar, hve veturinn liefur fækkað mófugl-
unum íslenzku, og sumir fullyrða, að páskabylurinn
hér heima hafi fækkað sumum fuglum, sem komnir
voru — til dæmis þröstum. Gegn því tjóni, sem
vetrarharðindi valda, verður lítið gert — og ekkert,
ef harðindi ríkja erlendis. Aftur á móti er það
hörmulegra en orð ná yfir, að fuglum sé tekið
þannig í varplöndum þeirra hér, að þeir séu brennd-
ir á báli eða svældir til bana og eggjum þeirra þá
um leið tortímt í eldil
Hér hefur verið sagt frá því, að brennd liafi verið
sina í sveit einni við Breiðafjiirð í vor sem leið. Þar
var vitanlega hin mesta reykjarsvæla. í þessari sveit
verpti örn og átti tvö egg í hreiðri sínu. Þess var
vel gætt, að ekki væri farið að lireiðrinu og það
rænt. En sinubruninn stóð yfir í fjóra daga, og lék
]já reykjarmökkurinn í sífellu um varpstað arnar-
ins. Það kom síðan upp úr dúrnum, að eggin urðu
fúlegg. Ernan hafði íælzt reykjarstybbuna og ekki
setið á eggjunum, meðan hennar gætti. Það er sem
sé tekið að eyða erninum bæði með eldi og eitri!
Stjórn S.D.Í. hefur verið að vona, að takast mætti
að koma í veg fyrir sinubruna eftir 1. maí með fé-
lagslegum samþykktum og stuðningi allsterks al-
menningsálits. Nú hefur það sýnt sig svo rækilega
sem orðið getur, að ekki tjóar annað en fá lögbann
td útrýmingar sinubruna eftir að komin er eggtíð.
Samt mun það nú komið upp úr kafinu, að sinu-
bruni er ekki annað eins heillaráð til viðgangs ís-
lenzkum landbúnaði og trúað hefur verið upp á
Sinubruni, sevi varð hundruðum fugla að bana og tor-
timdi þústindum eggja.
síðkastið, og mun sú skoðun, að hann sé skaðlegur
gróðri, vera að ryðja sér til rúms hjá forvígismönn-
um íslenzks landbúnaðar. í Skotlandi hafa verið
rannsökuð vísindalega áhrif sinubrennslu á jarðveg
og gróður, og niðurstöður hafa sýnt, að sinubrennsla
er mjög varhugaverð. Þar sem hún hefur verið fram-
kvæmd að staðaldri, hafa rannsóknirnar skozku sýnt,
að jarðvegurinn verður snauður af ýmsum nytsöm-
um næringarefnum. Flestir munu liafa haldið, að
askan hyrfi niður í svörðinn, en liún gerir það yíir-
leitt ekki, heldur skolar henni á brott eða bún fýkur
fyrir vindi út í buskann.
Ef þetta verða almennt viðurkennd vísindi, mun
vart verða nein fyrirstaða á því, að íslenzk landbún-
aðaryfirvöld fáist til að leggja því lið, að sinubruni
verði bannaður eða að minnsta kosti mjög takmark-
aður, þótt þau hafi ekki fram að þessu tekið skarið
af og gengist fyrir því til verndar íslenzku íuglalífi,
að sinubruni yrði bannaður eftir að varptími er
kominn. Þorsteinn Einarsson.
DÝRAVERNDARINN
53