Dýraverndarinn - 01.10.1963, Blaðsíða 12

°g þeir, sem alls ekki vilja eira erninum, en liins
vegar eru það miklu fleiri en sinna almennri dýra-
vernd, sem hafa áhuga fyrir, að lionum verði eklti
eytt. íslendingar clrápu seinastu geirfuglana, sem
sögur fara af, og sem betur fer munu þeir ærið
margir meðal þjóðarinnar, scm telja það óhœfu, að
■eytt sé þeim fátœklega arnastofni, sem eftir er á
íslandi. Samkvæmt lögum er og örninn alfriðaður og
siimuleiðis egg hans, en svo hefur Alþingi sett tvenn
Iðg, sem heinlinis mcetti kalla lög um eyðingu arn-
mins. Það eru lögin um eyðingu refa og minka með
eitri og um eitrun fyrir svartbak. Nú er það svo, að
allt eru þetta meindýr, en hins vegar eru mjög skipt-
ar skoðanir um, hve virk sé eitrunin fyrir þessa
varga, — hitt er vitað, að hún er mjög ómannúðleg.
Margir þeir, sem bezt þekkja til refa segja, að veiði-
dýrin, en úr hópi þeirra eru bítirnir, líti yfirleitt
ekki við hræjum, og sama er haldið fram um mink-
inn. Þá hefur einn mesti varpbóndi landsins lýst
því í útvarp, hve fljótt svartbakurinn læri að forðast
eitruð egg, — hann jafnvel leiki sér að því að grípa
þau í gogginn, lljúgi með þau á loft og láti þau
detta, og þannig dreifi hann hinu sterka eitri bœði
á gróður og í valn. Nú hefur — fyrst og fremst vegna
arnarins — verið stofnað sérstakt fuglaverndunar-
félag, en mjög er vandséð, hvort takast muni að
bjarga stofninum. Hafa ekki enn borizt fréttir um,
að nokkur hinna fáu arnarhjóna hafi i ár komið
upp ungum.
Að finna til með öðrum.
í upphafi Jiessa máls var birt frásögn Sigurbjarnar
Einarssonar biskups af viðhorfum spekingsins og
mikilmennisins Alberts Schweitzers við dýrunum og
raunar öllu, sem lifir. Sums staðar erlendis hefur sá
háttur verið upp tekinn, að einn messudagur í kirkj-
um landsins sé helgaður dýrunum. Þetta hefur enn
ckki verið gert hér á landi, en í hittiðfyrrahaust
ílutti séra Jón Thorarensen í Neskirkju, 16. sunnu-
dag eftir trínitatis, ræðu, sem hann nefndi Að finna
til með öðrum. Ræðu þessa fékk Dýraverndarinn til
birtingar, enda var þarna meðal annars vikið eftir-
minnilega að viðhorfum mannanna við dýrunum og
kærleiksskyldunni gagnvart þeim. Þar mælir liinn
merki prestur og rithöfundur meðal annars þannig
— og þykir vel hæfa að ljúka þessum Jsætti með orð-
um hans:
Fuglalegund ir •5 * ■3 «5 ií N ! * 1 s ii 5 5 I slC § ■< SEPTEMBER k) «5 * NÓVEMBER 1 ki «D <: fo kj Q
Kjói □ □ n □ □ = □ □ □ !—1 fpl P — i:
Svarlbakur (Uetðibjalla) n ~l i □ □ □ J r~l L i □ r~ ] □ |{
Hrafn □ □ [j rn 1 i 1 1 L —i [ |! H □ n □ □
Skúmur □ □ □ n \/Æ L J ■ ■ fc \ 1 1] □ □ —1 ——i
Silfurmáfur □ P □ 11 ■ ■ 1 ! □ □ □
L~ðuarlbakur n □ n J ■ 1 □ □
St’Huilmáfur ! □ LJ! P m ■ ■ I ri n □ i—J
XL- Hvitmáfur n —i 1 P □ r | ■ ■ 1 H □ c r~i
Hettumáfur □ □ □ □ Cl ■ ■ i h i i □ □
Hita n n n r ■ L .1 ■ ■1 □ □
Álka □ □ 1 U ■ JU n n □
Langvia □ U P rj ■;■ f] □ n □
Slutlnefja □ □ d □ ■■ E H □ G r-; L
Teista □ Q C1 ■■ B H ]—i C «!
Lundi □ □ P □ r !—1 r j ■!
Crégaee ■ ■ ■ ■ ■ ■ [ ! n 1
X Blesgœö J u ■ ■ n I □ n
Heiðagaes J ■ ■ ■■ m G n i
* Margœs 1 ■ ■ ■ ■ ■ ■■ rn n ■ j
* helsmgi ■ ■■ □ □ ■ ■
L’rtönd ■ □ r—i ■ ■
Grafönd ■ ■ rp ■ ■
Skúfönd □ □ ■ ■ ö G
Duggond J j ■ ■ ■ ■ ■ □ J G
hrafnsönd J ■ ■■■ □ G
Stokkönd :] —i ■ ■ J J ■ ■ □ H i i H P
Rauðhöfðaónd LJ i u ■ ■ ■ ■: ■ □ i □
Návella U j ■ ■ ■i ■ ■ j □ H i □
rýti 1 11 □ □ ■ ■■■ □ n
Súla □ ■ ■ ■■■ □ □ □
Dilaskarfur J j □ m ■ ■■ ■i n □
Toppskarfúr . I j j~i ■ ■■: ■ □ □ □ □
Lómur J □ i ] i ■ ■■■ n □ □ i 1
Sefönd (Florgoói) u j 1 J ■ ■■ ö □ □
St.’Toppönd (Gulond) □ J □ 1 ■ ■■ n □ n n i i
L * Toppond u ■ n J □ ■j □ n □
Rjúpa nnnn ■ 1 ■ B K □ a
I Friíunarlimi. Q Veiiilimi * Árvissir gesl.r „g
umfe rda fa rfu gla'-
'60
DÝRAVERNDARINN