Dýraverndarinn - 01.11.1972, Side 5

Villikettirnir i þéttbýlinu
Þó undarlegt megi virðast, þá virðist þrífast villi-
dýralíf mitt í þéttbýlinu. Stór hópur katta, sem hefur
lagzt út og á sér engan samastað lengur, er orðin
ein af plágunum. Matarlitlir eru þeir stundum þessir
útilegukettir, og þó þeir veiði sér rottur til matar,
þá eru þeir ófáir smáfuglarnir, sem verða þessum
villiköttum að bráð.
Ekki er nokkur vafi á því, að oft svelta þessir
kettir heilu hungri og margir þeirra drepast af nær-
ingarskorti, þegar hvorki rottu að smáfugl er að fá.
Það er áreiðanlegt, að það er öllum fyrir beztu,
að þessum villiköttum sé lógað sé þess nokkur kostur.
Þá losna þeir við sult og seyru, og þá verður smá-
fuglunum bjargað frá því að lenda í kattarmaga.
En hvernig á að bregðast við? Dýraverndarinn
snéri sér til Skúla Sveinssonar lögregluvarðstjóra, en
hann sér um að láta lóga köttum og hundum, þegar
lögreglan hefur afskipti af slíku. Skúli upplýsti, að
rúmlega 200 kettir hefðu verið aflífaðir af hálfu
lögreglunnar það sem af væri þessu ári, en til saman-
burðar hefði fjöldinn í fyrra orðið 284. Flest af þess-
um köttum er lógað að beiðni eigenda, en einnig er
um að ræða nokkra flækingsketti Skúli tók fram, að
auk þessa þá annaðist meindýraeyðir borgarinnar af-
lífun katta, auk dýralæknanna í umdæminu. Starfs-
menn Reykjavíkurborgar hefðu umfram aðra reynt
að veiða villiketti, en ekki vissi hann um árangur.
Yfirleitt eru það skotvopn, sem notuð eru af lög-
reglu og meindýraeyði, en dýralæknar nota meira
svefnlyf. Ekki er hægt að koma öðru við, þegar veiða
á útileguketti en skotvopni, en það er vandmeðfarið
að nota byssur yfirleitt í þéttbýli, og þarf til þess
varkára menn og góðar skyttur.
Skúli lagði á það áherzlu, að flækingskettir væru
mikil plága orðin í þéttbýlinu, en einnig sagðist hann
vilja nefna dúfurnar, þegar hann minntist á dýr, sem
væru plága í borginni. Utilegukettirnir eru yfirleitt
kettir, sem af einhverjum ástæðum hafa lagzt út
frá heimilum. Annars er fólk ótrúlega kærulaust um
hvort sem er hunda eða ketti, þegar það vill helzt
ekki hafa þessi dýr lengur.
Ekki taldi Skúli aðrar aflífunaraðferðir heppilegri en
Tvær týndar kisur
<*$»>

\ ffhss
___- . _
B^iur cinn á AatogTóT
áUi * ^
\ l>yi as Traíli^,**
y Jcöttucii-

— \ fcötturfa-
Köttur á flandri
eKá> 'c0"'(ega viW1 W-'«r
n—-

Týnd í nutnuð.
þær, sem hafa tíðkazt og þegar hefur verið nefnt, en
það er skotvopn, ef um vana skyttu er að ræða, og
svefnlyf, sem einkum eru notuð af læknum.
Dýraverndarinn vill í lok þessara hugleiðinga um
útilegukettina í þéttbýlinu, skora á alla kattaeigendur
að gæta þess eftir föngum, að kettir fari ekki á ver-
gang. Það er mjög mikið um það, að kettir týnist,
og kannski ekki alltaf gott að koma í veg fyrir slíkt,
því eðli kattarins segir oft til sín. En ef dæma má
eftir auglýsingum blaðanna, þá eru þeir margir
kettirnir, sem ekki virða þann rétt húsbóndans, að
kisa haldi sig heima. Sýnishorn örfárra slíkra aug-
lýsinga fylgja hér með í samþjöppuðu formi. Er
rkorað á fólk að láta heldur lóga köttum, ef þeir
af einhverjum ástæðum ekki geta haft ketti sína leng-
ur. Ekki má eiga það á hættu, að kisa leggist út og jafn-
vel veslist á þann hátt upp af harðrétti og vosi, þegar
lítið er til fanga í vetrarkuldum.
DÝRAVERNDARINN
69