Dýraverndarinn - 01.11.1972, Síða 12

Það má tvímælalaust nota byssur við þessar veiðar,
og á þeim stöðum, þar sem ætla má að selur styggist,
þá má vafalaust nota hljóðdeyfa á byssurnar.
Bændur kunna yfirleitt það vel til verka, að þeir
munu geta notað byssur með ekki síðri árangri en
selakeppina, að maður tali nú ekki um hnefana, þó
varla verði því trúað að það sé algeng aðferð, þótt hún
hafi komið fram í frásögn viðkomandi blaðamanns.
Þegar lesnar eru sl/kar lýsingar, eins og að framan
getur, þá verður það ljóst að setja verður reglur um
selveiðar, svo að þær fari fram á þann hátt að dýrin
séu aflífuð sem mest kvalalaust. Nú á tímum er það
algjörlega óþarfi að fara að á þennan hátt.
kosti sumum hverjum, að aðferðir þeirra séu ekki sem
fallegastar, því að í einni frásögninni hefur blaða-
maður eftir einum veiðibóndanum:
„Ég ætla bara að vona að þessi skrif þín um veið-
ina verði ekki til þess að við verðum að fara með kóp-
ana í sláturhúsið næst."
Dýraverndarinn skorar hér með á bændur að breyta
um vinnubrögð á þessu sviði, og fá sér þau áhöld sem
hæfa. Það er almennt talin óhæfa að aflífa húsdýr öðru
vísi en með byssu. Hvers vegna ætti annað að gilda um
seli, þegar ljóst er að auðvelt á að vera að koma við
byssu og aflífa á kvalalausan hátt?
Minni lundaveiði
í Vestmannaeyjum
Lundaveiðimenn í Vestmannaeyjum kvarta yfir lé-
legri lundaveiði í ár, án þess að nokkur kunni skýringu
á þeim samdrætti, hvorki leikmenn né vísindamenn
okkar. Þó veiðin sé augljóslega minni, þá eru engar
óyggjandi tölur til um fuglaveiði, hvorki fyrr né nú,
enda vafalaust erfitt um vik að fylgjast nákvæmlega
með slíkum veiðum, og erfitt að skrá veiði frá ári til
árs.
Ljóst er að kunnugleiki og rannsóknir á hinum ýmsu
fuglastofnum er ekki mikill, enda rannsóknarstofnanir
kannski fjárvana. En hins vegar er ljóst að ef til þess
kemur að hinir ýmsu fuglastofnar, sem í fljótu bragði
eru sterkir í dag, yrðu fyrir áföllum af einhverjum or-
sökum, þá mun skorta þekkingu á mörgum sviðum til
að nægilegum vörnum verði við komið.
Þessi unga hestak.ona er austan úr Biskupstungum.
Henni reyndist auðvelt að sýna Ijósmyndaranum hversu
létt hann Jarpur hennar prjónaði.
Enn er eiturefnum sökkt
í hafdjúpin
Fyrir skömmu bárust fréttir af þýzku skipi, sem
væri á leið til Azoreyja, hlaðið eiturefnum frá verk-
smiðjum. Eitrinu átti að sökkva í hafdjúpið skammt frá
eyjunum.
Það er raunar furðulegt hve seint ætlar að verða
hægt að stemma stigu við því ófremdarástandi, að
nota úthafið sem sorphaug og rotþró. Mönnum er
það nefnilega ljóst, að sá tími er liðinn, þegar sagt
var, „lengi tekur sjórinn við."
Vísindamenn flestra þjóða birta yfirlýsingar um yfir-
vofandi dauða úthafanna. Þeir efna til ráðstefna og
mótmæla, en stjórnendur þjóðanna virðast ekki að öllu
leyti geta sætt sig við að hætta við að nota úthafið eins
og allsherjar sorptunnu.
Þó að í fljótu bragði við Islendingar séum utan við
hættulegustu mengunarsvæðin, þá ber íslenzkum
stjórnvöldum að vera vel á verði og mótmæla harðlega
hvers konar óhreinkun úthafanna.
76
DÝRAVERNDARINN