Dýraverndarinn - 01.11.1972, Side 10

íslenzk einkenni og varð að samningum, að þau tækju
saman vestur á Kyrrahafsströnd, eftir lítilsháttar kynni
í Reykjavík, sem bar tilætlaðan árangur, er vestur yfir
hafið kom. — Ekki munu þá sérfræðingar þar telja
þau þess umkomin, að standa undir hreinu íslenzku
hundakyni, því að eitthvað mun óhreint fram í ætt-
um. Þess vegna er nú áætlunin, að gera leit í sumar og
fá a. m. k. eitt par til viðbótar. — En Watson er mað-
ur, sem ekki gefst upp, þótt í móti blási og skildingur
fjúki. Hann hefur nú með ærnum tilkostnaði viðað að
sér öllu því, sem ritað hefur verið um íslenzka hunda
frá upphafi í íslenzkar bækur og búnaðarrit, erlendar
ferðabækur og ritlinga og hefur haft menn í vinnu
á söfnum hér og erlendis, til þess að safna gögnum. —
Ætlar hann að semja bók um ísl. hundakynið og fá ísl.
hundinn skrásettan í „The American Kennel Club”,
sem sérstakt og viðurkennt kyn. En þar eru ekki aðrir
félagshæfir en aðalbornir hundar af rótgrónum ættum.
Nokkru eftir að grein þessi birtist fluttist Watson
aftur til heimalands síns og þar hefur hann verið bú-
settur síðan, fyrst á búgarði í Devonshire en hin síð-
ari ár í Lundúnum. Meðan Mark Watson bjó í sveit
aflaði hann sér og hreinræktaði talsverðan fjölda ís-
lenzkra fjárhunda, sem hann telur hentugustu heimilis-
dýr vegna skapgæða og trygglyndis. Voru hundar hans
á hinum nafntoguðu hundasýningum Crutfs í London
og unnu þar til verðlauna. Því miður fækkaði stofn-
inum hundapest og Watson brá búi, en ýmsir hunda-
ræktarmenn hafa eignast hið íslenzka kyn og viðhald-
ið stofninum. Hefur þetta eflaust forðað íslenzka fjár-
hundakyninu frá tortímingu.
Bezt hefur íslenzki fjárhundurinn þó verið kynntur
með bók Mark Watson „The Iceland Dog 874—
1956" þar sem rakin er saga þessa einstaka hunda-
kyns, teknar upp tilvitnanir um það í bókmenntum
og birtur er fjöldi mynda, gamalla og nýrra. Er bók
þessi, sem gefin varð út á kostnað Watsons, en ágóða
af sölu gaf hann Dýraverndunarfélagi Reykjavíkur, nú
orðin næsta fágæt og eftirsótt af bókasöfnurum. Hand-
rit bókarinnar eru tvö, geysivönduð, og er annað þeirra
í bókasafni Watson, en hitt í vörzlu vinar hans í
Reykjavík. I safni Watsons er á annað þúsund bindi
um Island á samtals 15 erlendum tungumálum, en við
þann flokk bóka takmarkar Mark Watson söfnun
sína. Hann hefur látið íslenzk menningarmálefni mjög
til sín taka — en það er önnur saga.
Það er Watson að þakka að íslenzka fjárhundinum
var bjargað frá því að verða útdauður a. m. k. með
sínum gömlu séreinkennum og lundarfari, og einnig
hve íslenzkum hundum hefur liðið vel á Bretlands-
eyjum. Kunningjakona Watson, sem er dómari á
hundasýningum í helztu löndum heims og rekur mynd-
arlegt hundabú í Bretlandi, heldur áfram að kynna
stofninn og viðhalda honum. Gætir áhrifa hennar á
þessu sviði víða um heim.
Ahugi Mark Watson á íslenzkri menningu og hinu
ágæta fjárhundakyni okkar hefur að sjálfsögðu löngu
leitt athygli hans að hinu fáránlega ástandi í Reykjavík
og fleiri kaupstöðum í sambandi við hundahald. Hann
hefur lengi eggjað menn á að koma upp hjúkrunar-
stöð fyrir dýr og lagt fram mikið fé í því skyni. Þá hef-
ur hann og verið ómyrkur í máli um hundabannið al-
ræmda og borið fram formleg mótmæli í því sam-
bandi. Rökstuðningur Watson í þessu máli hefur gert
bæjarstarfsmenn og nefndalýð klumsa og eflaust mun
hundavinurinn góði Mark Watson, ekki linna látum
fyrr en skynsamleg lausn er fengin á því máli. Afstaða
fyrrverandi stjórnar SDI vakti mjög furðu hans sem
annarra, en Watson tekur vísindalega á málum þess-
arar tegundar og kveður ekki upp dóm fyrr en hann
hefur leitað álita og aflað umsagna færustu sérfræðinga
á viðkomandi sviði.
Þannig mótast öll afstaða hans til dýrahalds og dýra-
verndunar og meðal núverandi verkefna Watson er út-
gáfa bókar til að fræða Islendinga á ný um hundahald
almennt og nákvæmlega um meðferð hunda sem
gæludýra þannig að þeir megi vera vel við því búnir að
hafa ánægju og gagn af hundum sínum líkt og aðrar
menningarþjóðir.
74
DÝRAVERNDARINN