Dýraverndarinn - 01.02.1975, Side 27

Skýrsla Dýraverndunarfélags Reykjavíkur
á aðalfundi SDI 8. desember 1974
Félagatala nú er 258. Stjórnar-
fundir frá síðasta aðalfundi eru 11.
Hve margir símafundir hafa verið,
veit ég ekki.
Árið hefur verið stóratburða-
iaust. Nema hvað stóratburður er
það fyrir félagið, eins og samtökin
í heild, að spítalinn er risinn af
grunni.
í stað þess að endurtaka með
litlum breytingum, síðustu skýrslur,
leyfi ég mér að líta aðeins yfir
15 ára farinn veg.
Þar sem flest silast svo hægt
áfram, að við veitum varla eftirtekt
að nokkuð miði íáttina, getur verið
gott, til að missa ekki alveg móðinn
og gefast upp, að líta yfir lengri
spöl. En þótt við gerum það, finnst
okkur víst flestum, að skammt hafi
skilað í áttina. En getum þó huggað
okkur við, að hlutur skjólstæðinga
okkar, dýranna, væri nokkru lakari,
ef við hefðum haldið að okkur
höndum og ekki hafst að.
Eitt af fyrstu baráttumálum DR,
var umbætur á aðbúnaði hrossa í
útflutningi. Skv. reglugerð, sem
var, og er raunar enn í gildi, mátti
liafa, og var regla að hafa, 6 hesta
1 stíu. Þessu fengum við breytt,
þegar á fyrsta ári þannig, að stía
var gerð fyrir hvern einstakan hest.
Er gallar komu í Ijós, voru þeir
^agaðir. Og síðast var smíðuð jata
a hverja stíu, fyrir hey og vatn. En
1 rauninni þurftum við aldrei að
herjast fyrir þessu, heldur færa
skýr rök fyrir því, sem við fórum
fram á. Það var auðsótt, að Viggó
þýraverndarinn
Maack og aðrir, sem um málið
fjölluðu, höfðu fúsan vilja til að
bæta aðbúnað eftir föngum. — En
við fórum aldrei dult með, að á
vöruflutningaskipum væri ekki
unnt að fulinægja eðlilegum að-
búnaðarkröfum. Það var því unnið
að því að fá útflytjendur hrossa til
að fá sérbyggð gripaflutningaskip,
sem við höfðum tryggt, ef óskað
yrði eftir. En höfuðáherzlu lögðum
við á flugvélina. Agnar Tryggva-
son hjá SÍS tók þessu þegar í upp-
hafi vel. Og síðan 1970 hafa að
kalla öll hross verið flutt utan með
flugvélum. Það tók 11 ár að ná
þessum áfanga. - En gerum okkur
ljóst, að honum væri enn ekki náð,
hefði ekki verið við menn að eiga,
sem höfðu skilning og vilja til
umbóta. Ella væru hross enn flutt
með skipum. Jafnvel vöruflutn-
ingaskipum. Þessi mál eru nú kom-
in langt á undan löggjafanum.
Spítalamálið er jafngamalt DR.
Við þekkjum öll sögu þess, og
hvernig það leystist. Líklegt er að
áralöng barátta okkar hafi átt ein-
hvern þátt í því, að þessi höfðing-
lega gjöf var gefin. En þökkum
okkur samt í hljóði. En Watson,
þessum gjöfula og göfuga dýra- og
íslandsvini verður aldrei fullþakk-
að. Og honum ber að þakka betur
en gert hefur verið. Svo dýrmætar
gjafir hefur hann fært þjóðinni,
svo ósvikna vináttu hefur hann
sýnt í verki, að það væri meiri sómi
okkur en honum, að gera hann að
heiðursborgara.
Dagur dýranna: Skv. ársskýrslum
DR, var hugmyndin borin fram
1961. En 12 ár liðu, áður en hún
kom til framkvæmda. Dagur dýr-
anna er ekki dagur neins eins fé-
lags. Hann á að vera dagur ALLRA
félaganna. Með því móti HLÝTUR
að nást mestur árangur. Ekki ein-
ungis mestur félagslegur árangur,
heldur einnig mest áhrif út til al-
mennings. Og þessum tvennum til-
gangi á dagurinn að þjóna. Og
hann felur í sér mikla möguleika
til þess. Líklega meiri möguleika
en allt annað, sem við ráðum yfir,
EF vel er á haldið, - þangað til
samtókunum skapast möguleikar
til að ráða erindreka, er helgi sig
óskiptur þessum málum og verði
jafnframt framkvæmdastjóri sam-
takanna og ritstjóri Dýraverndar-
ans. En til þess, að þetta verði
annað en draumur, annað en áætl-
un, Jparf að knýja fast á hjá
menntamálaráðherra. Það eru
hvorki 50 þús. eða 500 þús., sem
keppa á eftir að fá, heldur 3—4
miljónir. — Og það er ekki beiðni
um ölmusu. Það er beiðni um
brotabrot þess, sem húsdýrin eiga
inni. Og það er enginn, ENGINN
aðili í landinu líklegri til að halda
á rétti dýranna en þessi félagsskap-
ur. Þess vegna á hann að fá nauð-
synlegt fé í hendur til að geta rækt
hlutverk sitt.
Gegnum Sólskríkjusjóð hefur í
vaxandi mæli verið dreift korni
handa smáfuglunum, bæði út um
land og hér á Reykjavíkursvæðinu.
27