Dýraverndarinn - 01.10.1975, Qupperneq 2

Gefið ekki
kettlingana
ykkar
hverjum
sem er
„Það ætti að skattleggja og merkja
ketti til þess að koma í veg fyrir að
þeir séu boðnir út eins og happdrættis-
miðar, eins og nú tíðkast. Maður opn-
ar ekki svo blað að maður sjái ekki
eina eða tvær auglýsingar um það, að
einhver vilji gefa eða selja kettlinga."
Þetta sagði Svanlaug Löve, sem er í
stjórn dýraverndunarfélagsins og sjálf
hefur átt kött í fjölda ára.
„Það á ekki að auglýsa kettina
handa hverjum sem er, því hvað veit
eigandi þeirra um það hvernig farið
verður með köttinn? Oft eru kettling-
ar fengnir gefins til þess að gefa í af-
mælisgjafir, ef ekki eru til peningar til
að kaupa einhverja aðra gjöf.
Dýr eru ekki leikföng. Þau eru á-
kaflega næm bæði til líkama og sálar.
AUt of oft sér maður krakka vera að
hnoðast með litla kettlinga tímunum
saman. Kettlingar eru eins og unga-
börn, þurfa sinn svefn til þess að þeim
líði vel.
í staðinn fyrir að gefa kettina svona
Svanlaug Löve með einn vina sinna í
fanginu. (Ljósm. JIM).
tvist og bast, eins og nú er gert, á ein-
faldlega að láta deyða kettina á mann-
úðlegan hátt.
Einnig er hægt að láta sprauta læð-
urnar hjá dýralækni, svo þær verði
ekki kettlingafullar. En þetta gerir
fólk ekki almennt.
Það er ákaflega mikið af flækings-
köttum hér, einmitt vegna þess að þeir
eru gefnir fólki, sem kann ekki að
fara með dýr. Til dæmis er þó nokkuð
um, að þegar kettirnir eru orðnir
stærri, er þeim kastað út á götuna. Ef
kötturinn er með hálsband, er það tek-
ið af til þess að ekki sé hægt að skila
honum heim til föðurhúsanna.
Eg get sagt ótal sögur um slæma
meðhöndlun á köttum, og ég tel að
það sé fullorðna fólkið, sem getur ekki
nógu gott fordæmi í þessum efnum,"
sagði Svanlaug að lokum.
H. E.