Dýraverndarinn - 01.12.1977, Qupperneq 25

Hvítabjörninn - konungur norðurhafa
Svalar þykja bylgjurnar, sem
brotna við strendur íslands móti
Norður-íshafinu. lleisn og afli
gæddar koma þær í endalausum
fylkingum og hafna að lokum í
grýttri fjörunni, þar sem þær
myljast í hvíta froðu. Hver sá, sem
staddur er á ströndum þessum á
frostköldum vetrardegi og horfir út
yfir hinn mikla, brimsollna hafflöt,
sem þenur sig að ystu takmörkum
norðursins, mun óhjákvæmilega
telja sig vera kominn í óæskilega
nálægð við þann hrollvekjandi
frera, sem spennir sínar náköldu
greipar um norðurheimskautið. Og
fyrr en varir getur svo farið, að
sá hinn sami verði þess áþreifan-
lega var, að svo er í raun og veru.
Nálægð hafíssins ber þess Ijósast
vitni.
Þegar þrálátir vindar úr norðri
streyma í sinni makt inn yfir
nefndar strendur, við ysta haf, má
þess vænta, að fyrr eða síðar birt-
Hún á heimkynni erlendis víðast
hvar um norðlæg lönd, austan hafs
og vestan, en venjulegast alllangt
sunnar en við heimskautsbaug, og
t. d. á Norðurlöndum verpir hún
aðeins sunnan til. Hér á landi er
hún því komin talsvert norðar en
hennar er vandi, því að hún þolir
eigi vel kulda og harðindi. Hún
er eflaust farfugl hérlendis.
Einkenni: Breitt, skeiðlaga nef,
DÝRAVERNDARINN
sem er einna líkast dugganda eða
annarra kafanda í laginu, en marg-
falt stærra á allan hátt. Nefnöglin
lítil. Höfuðið á blikanum er dökk
(flöskugler-) grænt. Bringan ofan
til og neðri hluti hálsins snjóhvítur.
Kviður og læri ryðlitað, aftari hluti
baksins og efri stélþökurnar svart-
ar, með grænleitum málmgljáa;
neðri stélþökurnar eru og svartar,
og er hvítur blettur á kviðnum
næst stélinu. Flugfjaðrirnar máleit-
ar, en efri vængþökur ljós-blágráar,
axlirnar hvítar. Spegillinn grænn,
með málmgljáa og breiðri hvítri
rönd að ofan. Fætur hárauðir. Önd-
in er öll móleitari að ofan, spegill-
inn svartleitur, að neðan öll fölleit-
ari eða ryð-móleit.
(Stærð: v. 217-252 mm; n. 59-
69 mm. Þyngd 460-670 gr.).
25