Stúdentablaðið - 01.05.1995, Blaðsíða 16

1
Bls. 16
STÚDENTABLAÐIÐ
STBL. • Maí 1995
Úr Háskólanum eru að útskrifast um 500 stúdentar. Helgi Þorsteinsson, útskriftarkandídat tók nokkra af kollegum sínum tali og spurði
hvernig þeim litist á lífið í fortíð og framtíð^Jjyernig var lífið í Háskólanum og hvernig verður
UFIÐAÐ
LOKNU NÁMI?
Hrönn Kristinsdóttir, 29 ára, kvik-
inyndafræðingur og veröandi iiaonýt-
ur íjölniiðlungur
Rennilásar
„Eg held að það séu margir möguleikar sem bíða
mín. Ég er búin að sækja um hin og þessi störf en
helst langar mig að komast á góðan styrk til að
gera eitthvað skemmtilegt. Ég held ég sæki bara
um alla áhugaverða styrki sem auglýstir veróa.“
Hrönn er að ljúka námi í hagnýtri fjölmiðlun. Hún
er lífsreynd og víðförul kona og tveggja barna
móðir. Allt fas hennar og framkoma ber þess vott
að hún hefur kynnst heimsmenningunni. Hrönn
hefur enda unnið í draumasmiðjunni Hollywood
við gerð slíkra stórvirkja kvikmyndasögunnar sem
„Manhunter“ og „Fist-fighter II“. Hún hefur farið
ólöglega yfír landamæri Bandaríkjanna frá
Mexíkó, látið stela frá sér aleigunni, kennt Þjóð-
verjum íslensku, Iært þýsku af Islendingum, rekið
póstverslun með fatnað, verið atvinnulaus, gifst
kúrdískum flóttamannni og skilið við hann og gert ótal margt fleira
sem óbreyttir Frónbúar geta bara látið sig dreyma um. Hrönn er þó
ekki nema rétt að skríða yfir þrítugsaldurinn.
Viðburðarík ævi Hrannar verður þó ekki nánar rakin hér enda blað-
snepill þessi varla þess verður. En hverju hefur hagnýt fjölmiðlun
bætt við lífsreynslu hennar „Ég hef svo sem ekki lært mikið nýtt.
Ég stend samt betur að vígi en áður því sjálfstraustið er meira og ég
veit hvað ég get. Sömuleiðis þekki ég réttu leiðimar til að koma
mér á framfæri á f|ölmiölum.“
Hrönn liggur ekkert á að henda sér út á
vinnumarkaðinn: „Ég er búin að sækja
um hin og þessi störf, hjá Ríkisútvarpinu,
Rauða Krossinum, Pósti og síma og víð-
ar, en ætla samt að taka því rólega. Ég
ætla mér 2-3 vikna hlé núna að námi
loknu til að sinna bömunum mínum og
hugsa mig um áður en ég geri nokkuð
annað. Kannski læt ég einhverja drauma
mína rætast. Mig langar til dæmis til að
sækja um styrk úr Kvikmyndasjóði. Ég
er með tvö handrit að stuttmyndum tilbú-
in. Annað þeirra er sérlega áhugavert.
Það fjallar um rennilása og þau hljóð sem
verða til þegar þeim er rennt. Söguþráður
myndarinnar er þannig að lokum mynd-
ast eins konar rennilásasinfónia."
„Hvernig sem fer vil ég ekki hella mér út
í nein verkefni sem taka allan minn tíma.
Ég verð að geta sinnt börnunum mínum.“
Það skal tekið fram að Hrönn á ákaflega
góð, myndarleg og meðfærileg börn.
Frami hennar ætti því ekki að skaðast af þeim. Hrönn ætti því að
geta „. . . orðið doktor eins og doktor Sigrún Stefánsdóttir kennar-
inn minn. Það væri ég sko til í. En ég vil helst ekki þurfa að hafa
mikið fyrir því.“
Si mest í
iini
Svisslendingurinn Kristín Martí kom fyrst til íslands
í ungmennaskiptum á vegum AUS og vann hér á
landi í eitt ár, meðal annars á bóndabæ. Hún segist
hafa lært mest í íslensku þar.
Kristín er að útskrifast sem B.phil. í íslensku fyrir er-
lenda stúdenta nú í vor. Það sem íslenskunámið í Há-
skólanum hefur bætt við kunnáttu hennar er aðallega
fræðilegi hlutinn. Hún segir að gráðan muni lítil áhrif
hafa á atvinnumöguleika hennar hér á landi, en senni-
lega muni hún eitthvað gagnast í heimalandi hennar.
Ef hún bætir við sig nokkrum námskeiðum málsögu
og ári í uppeldis- og kennslufræði fær hún réttindi til
að kenna á efri skólastigum þar.
Kristín hefur ekki að öllu leyti verið ánægð með ís-
lenskunámið. Hún tók inntökupróf inn á annað ár og
er að ljúka þriðja ári núna. „Það hafa ekki verið gerð-
ar nógu miklar kröfur í vetur. Þetta er of auðvelt.
Samnemendur mínir eru mér sammála um það. Mað-
ur bætir litlu við sig á þriðja árinu." Að mörgu leyti
hefur henni líkað vel í náminu. „Nemendumir em
fáir, ekki nema sex á mínu ári, og andrúmsloftið er
heimilislegt." Hins vegar em tengsl milli nemenda
hvorki mikil né djúpstæð. „Flestir þeirra sem em að
Iæra íslensku stoppa ekki nema í eina eða tvær annir.
Þaö er ekki tími til að kynnast neinum almennilega."
Móðurmál Kristínar er svissneska, eftir því sem hún
segir sjálf. Fáfróðir íslendingar hefðu að vísu kallað
mál hennar þýsku, en hún er hörð á því að svo sé
ekki. „Ég kem ekki frá þýska hluta Sviss. Hann er
ekki til. Ég kem frá svissneska hluta Sviss."
Kristín býr á Seltjamamesi og er í sambúð með Ís-
lendingi sem hún kynntist þegar hún kom hingað
fyrst. „Ég kom samt ekki aftur út af honum, þó hann
vilji halda því fram." Þau eignuðust bam fyrir fáein-
um mánuðum og Kristín verður í fæðingarorlofí í
sumar. Hún fer því ekki að leita sér að vinnu fyrir al-
vöm á næstunni. "Við ætlum að flytjast til Sviss núna
og vera þar i eitt ár. Ég ætla að reyna að fá að kenna
íslensku í kvöldskóla einhvers staðar. Það er reyndar
ekki mikil eftirspum eftir íslenskukennumm." Annar
atvinnumöguleiki er að starfa á ferðaskrifstofu og
selja Svisslendingum ferðir til íslands. Kristín hefur
starfað sem leiðsögumaður hér á landi eitt sumar og
hefur þvi reynslu af ferðamálum hér. Hún segir að á
ferðaskrifstofu fengi hún hærri laun en ella vegna
þess að hún er með háskólagráðu.
DÉinn
Kristín Friðgeirsdóttir dúxaði í MR. Þaðan
fór hún í vélaverkfræði í Háskóla íslands
og hélt uppteknum hætti. Um áramótin af-
henti Vigdís Finnbogadóttir forseti henni
styrk sem veittur er þeim sem fá hæstu ein-
kunn í vélaverkfræði á þriðja ári. Kristín
getur ekki verið annað en bjartsýn á at-
vinnumöguleika eftir útskriftina
„Mér hefur boóist vinna á nokkmm stöðum
og ég hef svo sem engar sérstakar áhyggjur
af atvinnuhorfum í framtíðinni." Atvinnuá-
stand meðal vélaverkfræðinga er fremur
gott. „Það þýðir samt ekki að lesa bara aug-
lýsingamar í Mogganum. Það verður að
fara í fyrirtækin eða senda þeim að minnsta
kosti umsóknir."
Samnemendur Kristínar á fjórða árinu em
flestir búnir að fínna sér vinnu, að minnsta
kosti fyrir sumarið. Margir þeirra stefna
síðan beint á framhaldsnám. „Ég ætla sjálf
að vinna eitt ár áður en ég held áfram í
námi. Mér bauðst að taka þátt í verkefni um
mat á tíðni snjóflóða. Það var einn kennari
minn sem hafði milligöngu um að ég fengi
vinnuna. Hann vissi að ég ætlaði ekki strax
í framhaldsnám og að ég hefði réttu undir-
stöðuna fyrir verkefhið."
Launakjör verkfræðinga em misjöfn. Hjá
hinu opinbera em þau ekki góð en geta orð-
ið há í einkageiranum. „Ég hugsa að ég
gæti fengið ágæt laun og vona það eftir allt
það sem maður hefur lagt á sig. Vélaverk-
fræðin er erfitt nám og vinnuálagið er mjög
mikið. Þetta hefur ekki verið neitt lúxuslíf
síðustu fjögur árin."