Ný dagsbrún - 01.01.1906, Blaðsíða 8

88
Nv DAGSBRíTN'
efns o" þeim er íýst f þessum mörgu sögum f sambancli víð
starfsbyrjun þeirra f veröldinni, þá finnur maður ekkert
sfður samkennileikann f hinu innra eðlisfari bcggja þess-
ara manna. Þráin f beggja brjöstum, sem knöði þá áfram
í sínu ævistarfi, var s6 sama, að snúa hryggð f Icæti, kvö! f
sælu. Eftirtektinni á því, að eliin, kvölin, og dauðinn
eru ófráskiljanlegir fylginautar lffsins, virðist hafa lostið
eins og eldingu niður f sálu Siddartha. Það hefir ekki
verið hinum unga prinsi nein friðsæl hugarhœgð að vakna
svo snögglega til meðvitundar um eymd og böl hinnar
jarðnesku tiJveru, og horfast f augu við dfulikomleika
mannlífsins. Hngsunin um heimsbölið gat aldrci framar
fallið honum úr minni. Hún hjekk eins og n&kufl yfir
hugskoti nans upp fráþvf. Til æviloka hvfldist hann aldrei
framar frá fhugun hinnar endalausu kcðju fæðingar, Iífs,
og dauða, sem sjerhver mannleg sál verður að gegnum
ganga; þvf að hann trúði þvf, eins og samtfða mcnn hans
hjá þeirri þjóð, að ekki væri cinungis um einn ævifcril
fyrir hverja manneskju að ræða, heldur endalausa æviferla-
keðju, scm hver fyrir sig væri afleiðing þcss, sem á undan
Væri genginn. í næsta lífi átti maður ekki einungis að
sæta afleiðingum þcss, sem maður hafði aðhafst f þcssu
Iffi, heldur afleiðingum alls þess, sem maður kynni aðhafa
aðhafst á öllum hinna óteljandi lífsferla, sem maður áður
kynni að hafa gegnum gengið, og þannig yrði það enda-
laust f gegnum hvað marga æviferla, sem hjcr eftir kœmu.
Þetta var það lögmál, scm indversku spekingarnir nefndu
Karma. Hugsandi fit af þessu endalausa alheimsböli,
yfirgaf Siddartha ættfólk sitt og heimili, og afneitaði öll-
um sínum lffsþægindum,til þess að reyna að uppgötva ein-
hver bjargráð. Speki sú,sem af þeirri íhugun leiddi,og sá
siðalærdómur,sem samtengdurer þeirrispeki,standatil þessa
dags sem kennimerki um afreksafl mannlegrar ígrundunar^.