Ný dagsbrún - 01.01.1906, Blaðsíða 12

Ný dagsbrún - 01.01.1906, Blaðsíða 12
92 NÝ DAGSBRÖN arfar, rjett framkvœmd, voru sporin sem hin fjötrafta sjálfsvera þurfti að stfga, tii þess að iosna við sjálfa sig og hætta að vera; sá stigi sem pershnuleikinn þurfti upp að feta, til þess að geta varpað sjer f afdjúp gleymskunnar. Búddiskan var fólgin f þvf, að hrökklast frá hinum ytri formum td hins innralffs. „Ó, Ananda,“ sagði Siddartha eitt sinn við lærisvein sinn, „verið sjálfir yðar leiðarljós. Treystið engu ytra hœli. Haldið fast sannleikanum sem kyndli. Veri sannleikurinn yðar eina athvarf. Hjá eng- um skulið þjer hœlis leita, nema sjálfum j'ður1'. í búdd- iskunni er þessvegna cnginn guð, og engin von, cða ef þar er nokkur von, má það teljast von örvœntingarinnar. Þvf var það engin furða, þótt Siddartha hikaði sjer lcngi við að kenna mönnum þessa útskýringu á Kfsgátunni. Svo sannarlega s:m trúarbrögð Siddartha voru trú- arbrögð örvcentingarinnar, jafn sannarlega voru trúarbiögð Jcsú trúarbrögð vonarinnar. Eins og Karmalögmáhð hafði læst sig f sálu Srddartha, svo hafði guðshugmyndin læst sig sálu Tesú. Hún var svo rótgróin í hans innsta cðli, að hann gat ekki fremur af hcnni misst en sínu eigin lffi. Vegna þessarar Eilffu Nálægðar, sem hann alstaðar fann f kring um sig, var alheimurinn honum eitt fíiðurhús. Ljós föðursins var í deginum og eldingunni, rödd hans f blænum og þrumunni, og fuglar loftsins voru boðberar, föðursins. Siddartha sagði: „Þessi líkami er veikbyggð- ur og sjúkleikum undirorpinn, spillingaraðsetur scm allt leysist f sundur, og Iffið f honum cr sífelldur dauði“. Jesús trúði þvf þar á móti, að þessi lfkami væri musterí hins Iifanda guðs. í stað þess að draga sig f hlje út úr heiminum, til þess að hugsa sjer út vcg til þess að losast við hann algjörlega.steypti hann sjersemdýpst inn f hann, Og lagði þar sfna krafta fram, til þess að vcrða eitt af heimsins öflum. í stað þess að forðast, að skapa sjer
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Ný dagsbrún

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ný dagsbrún
https://timarit.is/publication/512

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.