Heimir : söngmálablað - 01.02.1938, Blaðsíða 14

10
H E I M I R
þegar ég lieyri þannig í'arið með það, þá lifna atburðirnir
og sé ég þá fvrir mér eins og sýn.“
Göllie svaraði bréfinu engu orði. Þessi tilraun þeirra
l'élaga inistókst því alveg.
En ekki voru þeir samt enn af baki dottnir. „Erlkönig“
var nú sendur útgáfufirmanu Breitkopf & Hartel í Leip-
zig. Firmað hélt, að liöfundurinn væri kirkjutónskáld
eitt í Dresden, sem liét Schuberth, og sendi honum lagið
og bað um nánari upplýsingar. Hann svaraði: „Ég liefi
ekki saniið kantöluna Erlkönig, og mun reyna að komast
að því, liver liefir senl yður þennan tónleirburð og er svo
ósvifinn að misnola nafn mitt.“ — Einnig þetta spor þeirra
l'élaga var því lil einskis sligið.
Ekki voru samt öll sund lokuð enn. Einn af vinum
Schuberts, tryggðatröllið Franz von Scliober, listelskur
stúdent af aðalsættum, sá ráð, sein dugði. Hann leit þann-
ig á málið, að cf einbver frægur söngvari fengist til þess
að syngja opinberlega Schubertslögin,þá myndi ísinn brot-
inn. Enginn söngvari við Vínarsöngleikhúsið var þá rneira
dáður en Johann Michael Vogl. Hann var liámenntaður
maður, lögfræðingur að mennlun, og vel að sér i gömluin
og nýjuin bókmenntum og las grískar gullaldarbókmennt-
ir á frummálinu. Hann hafði snemma lagt lögfræðina á
hilluna, lært að syngja, og þess þurfti liann ekki að iðrast.
Schober leitaði Vogl uppi í söngleikhúsinu kvöld eitl milli
Jiálta og har upp erindið. Hann tók því dauflega og kvaðst
svo oft liafa orðið fyrir vonbrigðum í þessum efnum. En
Schober liafði ekki búist við öðrum undirtektum í fyrsta
sinn af jafn frægum og stórlátum manni og Vogl var.
Hann liafði nú kynnt sig söngvaranum og nolaði sér það.
Hann leitaði liann uppi oftar og tók Vogl jafnan liinum
snyrtilega aðalsmanni með kurteisi. Loks lét hann lilleið-
ast að heimsækja liann. Stundvíslega kom Vogl, fasmikill
og drambsamur að vanda. Schubert og vinir lians voru
þar fvrir. Er þeir höfðu kastast á kveðjum, spurði Vogl:
„Hvað liafið ]iér þarna?“, og tók um leið nótnablöðin af