Hlín - 01.01.1930, Blaðsíða 19

Hlin
17
að gera, þá v er ður hann að gefa sjer tíma til þessa.
Það er lífsnauðsyn fyrir starf hans. Hann lærir og æf-
inlega sjálfur eitthvað af þeim ferðum, með þeim verð-
ur mörgum misskilningi afstýrt á báðar hliðar. Heim-
sóknirnar hafa áreiðanlega hina mestu þýðingu, bæði
vegna barnanna og foreldranna. — Barnið er umtals-
efnið, andleg og líkamleg framför þess og hagur: hegð-
un í skóla og utan, heimalærdómur og störf, leikir og
skemtanir, útivera, klæðnaður, matarhæfi, sumarstörf
og sumarvist, framhaldsnám, foreldrar og kennari
ráðgast um íramtíð barnsins, bera sig saman um í
hverja átt hæfileikar þess stefna o. fl. o. fl.
Þar kemur margt til greina. Þegar góð ltynning er
fengin, úthella þeir hjarta sínu hvor fyrir öði’um að
því er uppeldis- og fræðslumál snertir. Kennarinn
verður vinur foreldranna og ráðanautur, en lærir sjálf-
ur um leið. Það er margt sem um þarf að tala. For-
eldrarnir þurfa að skilja, að allur hagur barnanna,
andlegur og líkamlegur, er áhugamál skólanna engu
síður en heimilanna, og heimili og skóli verða að vinna
saman að vellíðan barnanna. Kennarinn þarf að skýra
ýmislegt í skólastarfinu, því það er foreldrunum margt
óljóst og torskilið, þessvegna miða heimsóknir kennar-
ans að því að fræða foreldranna um tilgang kennslunn-
ar og áhrif skólanna og er því nokkurskonar uppeld-
isfræðsla.
Orsakirnar til þess, að barnaskólinn sem stofnun, er
ekki í þeim metum hjá almenningi, sem hann þarf að
vera og á að vera, ef hann á að geta unnið hlutverk
sitt að fullu gagni, eiga sjer eflaust dýpri rætur en
menn alment halda. — Margir skoða skólana, og það
jafnvel barnaskólana, sem lærdóm.sstofnanir eingöngu,
og sumir skólar eru heldur ekki annað, því miður. Al-
menningur virðist ekki skilja, hve feikna mikla þýð-
ingu skólarnir hafa sem upp eldissto fnanir.
2