Sumargjöfin - 22.04.1926, Qupperneq 22

22
SUMARG JÖFIN
jurtagarðar. Þeir jurtagarðar prýða heimilin og
auka ánægju og lífsgleði heimamanna, auk
þess, sem þeir hann binda þá sterkum heiin-
ilisböndum.
Sú ást, er þannig vaknar hjá börnunum
til heimilisins, og þess staðar, er þau eru alin
upp á, gerir þau stöðuglyndari, starfsamari
og nýtari borgara.
Það er trú mín, að almenningur og ekki
síst þeir menn, sem fjalla um uppeldismál
þjóðarinnar, skilji, áður en langt um líður,
hina miklu þörf skólagarða hjer á landi, og
hið veglega hlutverk þeirra.
Þess mun varla verða langt að bíða, að
skólagarðar rísi upp við hvern fastan skóla
hjer á landi.
Arngr. Kristjánsson.
Brotagull.
Börn yðar eru eigi yðar börn.
Þau eru synir og dætur iifsins, sem þráir
sjálft sig. Þau fæðast af yður, en eru eigi
komin af yður. Og þó þau sjeu hjá yður,
eru þau eigi eign yðar. Ast yðar getið þjer
látið þeim í tje, en hugsanir yðar eru eigi
þeirra, því að þau hafa sínar eigin hugsanir.
Þjer getið gefið líkömum þeirra dvalarstað, en
sálir þeirra getið þjer ekki innibyrgt; því að
sálir þeirra dvelja í bústöðum framtíðarinnar,
sem þjer getið eigi heimsótt, jafnvel eigi í
draumum yðar.
Þjer getið gert yður far um að líkjast
þeim, en gerið eigi tilraun til að láta þau
líkjast yður, því að lífið gengur eigi aftur á
bak nje bindur sig við daginn í gær.
Þjer eruð bogarnir, sem börnum yðar er
skotið af, líkt og örvum, sem lífi eru gæddar.
Bogamaðurinn sjer markið á vegi eilífðar-
innar, og beygir yður með mætti sínum, svo
að örvar hans berist langa vegu í skjótri
svipan.
Gleðjið yður í hendi bogamannsins, því
eins og hann elskar örina, sem flýgur, þannig
hefir hann og ást á boganum, sem bifast eigi.
„Tlie Prophel",
eftir Kahlil Qibran frá Persalandi.
Margt og mikið hefir verið rætt og ritað
um vínbannslög Bandaríkjanna, síðan þau
voru samþykt. Nýlega barst hingað dagblað,
sem gefið er út í Bandaríkjunum. I því er
umsögn nokkurra helstu biskupa í Banda-
ríkjunum, um bannlögin og þýðingu þeirra
fyrir mannkynið og nauðsynina að vernda þau
og koma í veg fyrir að þau sjeu brotin.
Hver, sem þekkir nokkuð til í Bandaríkj-
unum, veit, að ekkert mál er rætt þar eins
mikið og bannmálið. Þeir, sem vilja fylgjast
með í þeim málum, sem rædd eru í því
sambandi, þurfa að kynna sjer þau frá báð-
um hliðum. Mjer virðist flest það, sem birst
hefir hjer í blöðum, bera vott um að ein-
ungis sje tekin önnur hlið málsins. Meðan
svo er, er hætt við misskilningi og rang-
hermi. Jeg vil því gefa örfá sýnishorn af
ummælum nokkurra helstu biskupa Banda-
ríkjanna, og vona jeg að þau sjeu ekki ó-
merkari en sumt það, sem smámsaman hefir
birst um málið í blöðum höfuðstaðarins.
A prestastefnu, sem haldin var í ríkinu
lowa, fórust Morrison biskupi orð á þessa
leið:
»Jeg hefi aldrei verið alger bindindismaður.
Áður en bannið komst á, tók jeg mjer glas
þegar mig langaði til; en nú hefi jeg breytt
um skoðun. Nú er jeg alger bindindis- og
bannmaður og því meðmæltur að lögunum
sje framfylgt eins og þau eru. Þetta er til-
laga mín, af því að jeg trúi því, að það sje
mannkyninu fyrir bestu, að lögunum sje
stranglega framfylgt, og að þeirra sje öflug-
lega gætt. Nútíminn gerir þetta að nauðsyn.