Valur 25 ára - 11.05.1936, Qupperneq 14

14
VALUR 25 ÁRA
19 11 — 1 9 3 6
Nokkrar minningar
frá fyrstu árunum.
Eftir Gudbjörn Guðmundsson.
Það er undarlegt livað tíminn
er fljótur að líða.
Eg minnist enn vel dagsins, þeg-
ar við, nokkrir drengir úr U. D. í
K. F. U. M., komum saman á lestr-
arstofunni til að ræða um það hvort
ekki væri liægt að stofna knatt-
spyrnufélag innan K. F. U. M. —
og þó eru í dag 25 ár liðin síðan.
Úti var glampandi sólskin, logn
og hiti -— einn af þessum dásam-
lega fögru vordögum, þegar allt
iðar af lífi og fjöri. — Eg hafði
boðað uokkra drengi úr U-D. á
fundinn, þá sem mestan áhuga
liöfðu sýnt í störfum um vetur-
inn. Eg man elcki fyrir víst hve
margir vöru boðaðir, en mig
minnir að þeir væru 18. Aðeins
tveir þriðju hlutar komu, og af
þeim, sem mættu, var aðeins um
helmingur, sem vildu taka þátt i
slíku félagi, eða alls 6. —
Ekki var byrjunin glæsileg. En
við létum ekki hugfallast, heldur
söfnuðum liði, og með svo mikl-
um ágætum tókst sú liðssöfnun,
að fátitt mun að ekki sé mögu-
legt að hafa nema 28 félaga i einu
knattspyrnufélagi vegna þess að
þá mæta á æfingum fleiri en þarf
í fullskipað lið (22 menn). En
svo fór þó hér.
Séra Friðrik var að halda fund
suður i Hafnarfirði þetta kvöld.
Þá voru engir bílar komnir og
gekk hann þvi á milli bæjanna.
Iíans var því ekki von fyr en kl.
um 1 um nóttina og höfðum við
því nægan tíma til að ræða áhuga-
mál okkar, en við hann vorum við
í þessu máli hálf feimnir vegna
þess, að enda þótt hann hefði áð-
ur en hann fór leyft okkur að
stofna slikt félag innan K. F. U.
M., vissum við að hann liafði lit-
ið álit á þéssari iþrótt. En
síðar, er hann kyntist gangi og
skipulagi leiksins, sá hann strax
þá þjálfun og þroskaskilyrði sem
i honum fólust, og varð hann þá
áhugasamastur okkar allra um
framgang félagsins, og veitti ó-
metanlegum andlegum straumum
inn í leik okkar og félagslíf; t. d.
kom liann á hverja æfingu sem
liann gat, talaði í okkur kjark og
drengskap og endaði með söng og
hæn — en þannig var hver æfing
■ enduð þá, og setti það sinn blæ
, á félagslífið og starfið.
Frá fyrstu árunum er margs
að minnast þó margt sé gleymt.
Eg minnist áhugans við að
ryðja æfingavöllinn. Á hverju
kvöldi var unnið frá kl. rúmlega
8 til 11 og 12 og lengur á laug-
ardögum. Eitt laugardagskveld
vorum við orðnir þreyttir um lág-
nættið. Þá kom sr. Friðrilc með
stóra körfu í annari hendinni,
fulla af bollum og kaffibrauði, i
liinni með stóran ketil fullan af
kaffi. Þetta liafði hann borið of-
an úr K. F. U. M. og suður á Mela.
Við átum og drukkum af miklum
dugnaði, söfnuðum nýjum kröft-
um og nú var sjálfsagt að halda
áfram til kl. 3 um nóttina.
Eg minnist áhugans við æfing-
arnar. Það kom fyrir að af 28 fé-
lögum mættu 24 og 26. Engin æf-
ing féll niður livernig sem viðr-
aði. Við vorum vanir að segja
hver við annan er við hittumst á
götu: „Æfing í lcvöld hvernig sem
viðrar“. Þetta vissu allir og komu.
Næsta sumar gekk eins. Þá féll
niður ein æfing. Þá var rokið og
rigningin svo mikil, að erfitt var
að hemja sjálfan sig, auk heldur
knöttinn. Þó komu nokkrir.
Eg minnist einnig „samspils-
æfinganna“ í portinu í K. F. U. M.
þau kvöld sem ekld voru æfingar
á vellinum og á sunnudögum. Þær
urðu okkur sumar dýrar. Leiknin
og valdið yfir knettinum var af
mjög skornum skamti — og mörg
kjallararúðan fór í smált. Við vor-
um börn í leikninni og reyndum
að liitta utan við gluggana. -—■ Ef
til vill hefði verið skynsamlegra
að reyna að hitta gluggana! Rúð-
urnar voru mjög ódýrar þá, en
aurarnir voru okkur að sama
skapi mikils virði, en enginn
kvartaði. Samskot á hverju
kvöldi. — Ný rúða næsta dag. —
Fórnfýsinni eru engin takmörk
sett þegar áhuginn er takmarka-
laus.
Fyrsti formaður félagsins var
Loftur Guðmundsson kgl. hirð-
ljósmyndari. Hann var þá versl-
unarmaður í Matvöruverslun
Tómasar Jónssonar, sem þá var í
Bankastræti 10, þar sem nú er
Körfugerðin. Þar var miðstöð
okkar og þaðan stjórnaði Loftur
öllu: Æfingatíma, portæfingum,
skemtiferðum o. fl. o. fl.
Eitt sinn er ég kom til Lofts,
fór hann að tala um hvort við
gætum ekkert gert fyrir sr. Frið-
rik, sem væri svo mikið fyrir fé-
lagið. Við hugsuðum og töluðum.
Loks sagði Loftur: „Hatturinn
hans er orðinn svo gamall, slit-
inn og Ijótur; getum við ekki gef-
ið honum nýjan hatt. — Mér fanst
mikið til um tillöguna. Söfnunin
liófst þegar og gekk ágætlega.
Næsta dag var keyptur liarður
hattur í Thomsens Magasín fyrir
kr. 2.85, og ég man það vel enn
liversu hátíðlegir við Loftur vor-
um þegar við löbbuðum niður í
K. F. U. M. og færðum sr. Friðrik
hattinn sem gjöf frá Val. — Þetta
var fyrsta heiðursgjöf félagsips.
Þá er og margs að minnast frá
Framli. á bls. 46.