Valur 25 ára - 11.05.1936, Blaðsíða 24

24
VALUR 25 ÁRA
19 11 — 1 9 3 6
1932.
Eftir FRÍMANN HELGASON.
Sumarið 1932 sýndu Vest-
mannaeyingar „Val“ þann sóma
að bjóða félaginu til sín, með það
fyrir augum, að leika við „Knatt-
spyrnufélag Vestmannaeyja“ tvo
leiki. Var þetta boð með þökk-
um þegið, þvi í fyrsta lagi hafði
Valur aldrei komið til Vest-
mannaeyja í knattspyrnulieim-
sókn áður, í öðru lagi, þegar val-
in var þessi skemtilega stund til
heimsóknarinnar, Þjóðhátíð Vest-
mannaeyja, þá náði tilhlökkun-
in hámarki sínu. Auk þess höfðu
margir af Valsmönnum aldrei
komið til þessa sögulega staðar.
Ferðin til Vestmannaeyja gekk
vel, enda var veðrið gott. Þó gerði
sjóveikin vart við sig hjá ýms-
um og gerði þá fölari venju, og
verkaði stundum sem allra besta
uppsölumeðal.
Snemma morguns er komið að
Eyjum.—- Sólbjartur sumarmorg-
un, sem hafði varpað sinni fag-
urlituðu blæju yfir þessa háu
klettaþursa, sem teygðu sig upp
úr hafinu. Sólin hafði roðað
vanga þeirra og gert þá hlýja í
viðmóti. Skipið skríður gegnum
Faxasund og inn með Ystakletti.
Mikil mergð fugla svífur um-
hverfis klettana eða situr á bjarg-
sillum eða á sjónum umhverfis
Eyjarnar, til að sækja sér og ung-
um sínum fæðu. Við heyrum
þungar drunur, sem líkjast helst
trumbuslætti. Það eru öldurnar
að skella í sjávarhellana, er þær
sjálfar hafa búið til, með látlaus-
um höggum og barsmíði; þær
sömu öldur, sem hafa hvítfyss-
andi sungið liksöngslag sitt yfir
mörgum hraustum og mætum
Vestmannaeyingum.
Skipið varpar akkerum á ytri
höfninni. Okkur sýnist lokuð leið
í land með garði úr steinsteypu,
auk þess sýnist okkur, að fjrir
innan garðinn sé aðeins skógur.
En þetta var alt missýning. Garð-
urinn er í tvennu lagi, með hliði;
annar er bara utar. En það er
gert svona haganlega, til að geta
varið stórbrimum inn á bátaleg-
una. Skógurinn, er við þóttumst
sjá, er bara möstrin á fiskibát-
um Vestmanneyinga, sem eru
orðlagðir fiski- og sjómenn.
Okkur er lieilsað á skipsfjöl af
nokkrum meðlimum frá K. V. og
við boðnir velkomnir. Þeir höfðu
sent sérstakan bát eftir Vals-
mönnum út á ytri höfn. Þegar
i land kom, var okkur boðið til
sameiginlegrar máltiðar. Síðan
er okkur skift niður á heimili,
einum og tveimur saman. Margir
fara út í Höfða, sem er syðsti
tangi Heimaeyjar, og er þar mjög
fagurt. Síðan er völlurinn skoð-
aður og bærinn, eftir því sem
hvern lysti. Fólkið, sem við bjugg-
um hjá, var eins og það ætti hvert
bein í okkur. Viðmótið og um-
hyggjan var óviðjafnanleg, svo
það mætti næstum segja, að okk-
ur liði of vel.
Fyrsta kvöldið, er við dvöld-
um í eyjum, fór fram fyrri kapp-
leikurinn á íþróttavellinum, er
liggur talsvert fyrir vestan bæ-
inn. Er völlur þessi ekki góður
— of mjúkur sumstaðar, en of
harður annarstaðar og ósléttur;
enda erfitt að fá gott vallarstæði
í Eyjum, vegna óslétts og grýtts
jarðvegar. Þeir, sem horfðu á
þenna leik úr hrekkunni fyrir
ofan völlinn, — þessu upphækk-
andi áhorfendasvæði frá náttúr-
unnar hendi, sáu fjörugan og
drengilegan leik, sem endaði
þannig, að Valur setti 3 mörk, en
K. V. ekkert. Var óspart hrópað
fyrir góðu „upphlaupi“ á báða
bóga, svo undir tók í Hánni. —
Á eftir leiknum var boð á „Hótel
Berg“, er var hið fjörugasta.
Laugardagurinn rennur upp
sólbjartur og fagur, reglulegt
„Þjóðhátiðarveður”. Maður sá
brátt merki þess, að þetta var
engjnn venjulegur laugardagur:
Öllum búðum lokað, allir komn-
ir í fínu fötin, fiskur lítið breidd-
ur, þó þurkur sé o. s. frv. Þeir,
sem ekki höfðu farið með tjald
sitt inn í „Dal“ kvöldið áður,
voru nú í óða önn að koma sér
fyrir í „Dalnum“, því þarna hálf-
liggur úti mestur hluti eyjar-
skeggja þessa tvo þjóðhátíðar-
daga. Þeir slá upp skipulagðri
tjaldbog og hafa með sér mat og
suðuáhöld, borð og stóla, og jafn-
vel legubekki.
Það má segja, að þjóðhátiðin
byrji með kappróðri utan af ytri
höfn og inn á móts við bæjar-
bryggju. Eru kappróðrabátarnir
6-rónir venjulegir árabátar. Fer
Herjólfsdalur.