Valur 25 ára - 11.05.1936, Side 21

19 1 1 — 1 9 3 6
VALUR 25 ÁRA
21
þótti sumuni miður, þvi þeim
þótti matur öllu lystilegri i landi
en á öldum hafsins. Var nú hald-
ið rakleiðis til ísafjarðar og kom-
ið þar seinni liluta sama dags.
Æfðum við þar nokkra stund og
skoðuðum bæinn, en til þess
höfðum við aðeins skamma
stund, því viðstaðan var þar einn-
ig mjög stutt. Meðan á æfingu
okkar stóð, komu ýmsir ísfirskir
knattspyrnumenn til að liorfa á
okkur og fóru foringjar þeirra
fram á það við okkur, að við
keptum við þá, er við kæmum
þar í bakaleið, ef tími ynnist til.
Var því lofað og haldið til Sauð-
árkróks, en þaðan eftir örstutta
stund til Siglufjarðar.
Á Siglufirði hittum við enga
kn attspyrnumenn, enda munu
þeir lítið hafa vitað um ferðir
okkar, því þá var útvarp enn ekki
orðið alment hér á landi. Þar var
og talsvert rok og því engin æf-
ing.
Til Akureyrar komum við að
kvöldi 16. júní. Á bryggjunni
stóð múgur manna, er fagnaði
komu okkar, en Steindór Hjalta-
lín útgerðarmaður á Akureyri,
sem var okkur samskipa frá
Reykjavík, kynti okkur hinum
norðlensku knattspyrnumönnum,
en hann var þá form. í Knatt-
spyrnufél. Þór á Akureyri. Mót-
tökur önnuðust bæði knatt-
spyrnufélögin þar, U.M.F.A. og
Þór. Var fyrst haldið i samkomu-
hús U.M.F.A., en þaðan var okk-
ur dreift til heimila þeirra, er við
skyldum gista, meðan dvöl okk-
ar stæði.
17. júní er haldinn hátíðlegur
á Akureyri á svipaðan hátt og
hér í Reykjavík, aðeins virtist
okkur sem þátttakan væri öllu
almennari þar. Voru þar ræðu-
höld, hornablástur o. fl., auk
íþróttanna, sem voru aðalliður
dagsins. Óskuðu hinir norðlensku
vinir okkar þess, að við tækjum
þátt í frjálsum íþróttum, því þátt-
taka var með minna móti. Tók-
um við þátt í flestum íþrótta-
greinum og við góðan orðstýr,
sem einkum mátti þakka afburða
iþróttamannanum Friðrik Jes-
syni frá Vestmannaeyjum, en
liann var miðframherji i liði
okkar.
Um kvöldið keptum við gegn
U.M.F. Akureyrar og gerðum
jafntefli, 4:4. Var leikurinn að
ýmsu jafn og fjörugur, en nolck-
uð harður. Völlurinn, sem var
grasvöllur, var talsvert hlautur og
var oft æði spaugilegt að sjá, er
við vorum að detta á hinum hála
velli. Varð það til þess, að við
létum allir setja „tappa“ i stað
„reima“ undir skó okkar fyrir
næsta kappleik.
Annan kappleik okkar háðum
við við knattspyrnufélagið Þór,
tveim dögum siðar, og unnum
hann með 4:0, en þriðja og síð-
asta kappleik okkar áttum við
aftur við U.M.F.A. og gerðum enn
jafntefli, 4:4.
Dvöl okkar á Akureyri var
hreinasta „paradísartilvera“,
keptust allir Akureyringar við að
gera okkur lífið sem þægilegast
og skemtilegast. U.M.F.A. bauð
okkur fram að Grund og að Krist-
nesliæli, en Þór liélt okkur skiln-
aðardansleik, kvöldið áður en
lagt var af stað heimleiðis, en
þess á milli nutum við hinnar
einstöku veðurbliðu, í hinni nýju
sundlaug, i skemtigarðinum, í
gróðrarstöðinni og viðar, eða við
sigldum fram og aftur um fjörð-
inn. Þó mun hin daglega um-
hyggja og vinátta, er við nutum
hver á sínu heimili, lengst geym-
ast. Var mataræði og aðlilynning
öll svo góð, að fáir okkar munu
hafa verið svo góðu vanir að
heiman. Þótti okkur svo vandað
til matar, að við fórum einu sinni
að metast um, hver hefði það
best. Rættist þá í hópinn sá
félagi okkar, sem fátækastur
var, en sem bjó nú á einhverju
ríkasta heimilinu á Akureyri. Er
hann heyrði minst á mat, býsn-
aðist hann yfir því, hvílík ósköp
væru borin í mat, þar sem hann
byggi; í kvöld hefðu t. d. verið
13 réttir. Við göptum; enginn
hafði það svona gott. Spurði nú
einhver, hvaða réttir þetta væru
svona margir. Jú, „það er rúllu-
pylsa, kæfa, ....“, lengra komst
liann ekki, en þetta varð að orð-
taki.
Heimleiðis var lialdið frá Ak-
ureyri, þ. 22. júní, á e.s. Nova.
— Daginn, sem lagt var af stað,
huðu Valsungar formönnum
knattspyrnufélaganna og öðrum
forvígismönnum iþróttanna á
Akureyri, til kaffidrykkju á Hót-
el Gullfoss og afhentu þeim silf-
urhikar allstóran að gjöf, sem lít-
inn þakklætisvott fyrir hinar á-
gætu viðtökur, og mæltu svo fyr-
ir, að kept skyldi um liann í
Norðlendingafjórðungi, eftir nán-
ari reglugerð, er þeir sjálfir settu.
Á lieimleiðinni var viða komið
við, en viðstaða stutt á hverjum
stað. Varð liún t. d. svo stutt á
ísafirði, að við fengum eigi lokið
kappleik, er við byrjuðum á við
úrvalsjið ísfirskra knaltspyírnu-
manna.
Heimferðin gekk seint, svo
seint, að við komum 4 dögum á
eftir áætlun til Reykjavíkur. Var
þá knattspyrnumót íslands byrj-
að, en því hafði verið frestað eitt-
hvað vegna tafar okkar. Komum
við til Reykjavíkur 27. júní og
urðum að keppa þá þegar um
kvöldið. Var ekki laust við, að
sumir hefðu sjóriðu á þeim kapp-
leik, eftir 5 daga sjómensku.
Árangur ferðarinnar var ágæt-
ur og fyllilega samkvæmt tilgangi
og vonum. Samheldni og vinátta
treystist með öllum þátttakend-
um, en flokkurinn tekið svo mikl-
um framförum, að hann varð nr.
2 á íslndsmótinu, í stað 4 sætis,
sem hann hafði setið i til þessa.
Þátttakendur í förinni voru:
Axel Gunnarsson, fararstjóri,
Guðm. H. Pétursson, þjálfari, Á-
mundi Sigurðsson, Halldór Árna-
son, Snorri Jónasson, Pétur Krist-
insson, Friðjón Guðbjörnsson,
Axel Þórðarson, Ólafur Sigurðs-
son, Örn Matthíasson, Guðjón
Runólfsson, Konráð Gislason,
Friðrik Jesson, Magnús Pálsson,
Sæmundur Sæmundsson, Skúli
Guðmundsson, Axel Þorbjörns-
son og Hólmgeir Jónsson.