Valur 25 ára - 11.05.1936, Qupperneq 23

1 911 — 1936
VALUR 25 ÁRA
23
Séra Fr. Fr. svaraði fyrir okk-
ar hönd og þakkaði hið vírðu-
lega boð.
Fyrsta kappleik sinn í Dan-
mörku kepti Yalur i Kaupmanna-
liöfn 24. júlí við K. F. U. M. Bold-
klub og sigruðu Danir með 3:1.
Rétt er að geta þess, að þetta
var í fyrsta sinn sem Valsmenn
keptu á grasvelli og munu þau
viðbrigði, að koma á grasvöll af
malarvelli, ekki hvað síst hafa átt
sinn drýgsta þátt í ósigrinum.
Að kappleiknum loknum var
lialdið veglegt samsæti, þar sem
saman var komið fjöldi fólks.
Var þar gleði mikil, margar ræð-
ur fluttar og mikið sungið.
Þess her að minnast, að áður en
flokkurinn fór frá Kaupmanna-
höfn var lionum boðið út í sum-
arbústað Jóns Sveinbjörnson,
konungsritara, var okkur fagnað
þar framúrskarandi vel, af ó-
mældri íslenskri gestrisni.
Næsta dag var svo lagt af stað
til Odense, en það var næsti á-
kvörðunarstaðurinn. Þar voru
sömu, lilýju og ágætu móttökurn-
ar. Var þar kept 27. júlí og lauk
með sigri Vals 6:1. Ennfremur
sigraði Valur í Kolding 29. júlí
með 5:2 og Fredrikcia 28. júli ,
6:2, en tapaði i síðasta kappleikn-
um í Silkiborg með 2:1, en þar
var kept við styrkt lið.
Alls keptu Valsmenn 6 kapp-
leiki í Danmörku, sigruðu í 4 og
töpuðu 2, skoruðu alls 22 mörk
gegn 10.
Kappleikarnir voru yfirleitt
prúðir og drengilegir. Blaðaum-
mæli lofsamleg og hlýleg. Hinn
1. ágúst lögðu svo Valsmenn af
stað heimleiðis frá Kaupmanna-
höfn með 2 daga viðdvöl í Edin-
borg, og komu til Reykjavikur 8.
ágúst. Alls hafði þá þessi ánægju-
lega ferð staðið yfir í 24 daga.
Jón Kristbjörnsson
markvörðup
Fæddur 19. des. 1911, dáinn af völdum slyss, er hann varð fyrir í úrslita-
leik Knattspyrnumóts íslands, 17. júní 1933.
Brann úr augum eins og logar
æskufjör, en bros á vörum.
Sýndi að stilling átti’ hann alla,
innri ró í hjarta fróu.
Fimur þótti, fremst er mátti
fremja leik á velli bleikum.
Stinn sem björk hann stóð í marki,
stiltur og snar í einu var hann.
Fimur að verki varði’ hann markið,
viðbragðsharður, orku’ ei sparði;
hátt hann stökk og hlífðist ekki,
hnöttinn oft því greip á lofti.
Fram sig beygði fljótt og lagði
fótinn aftur og sparn með krafti,
svo frá vörn í sókn með spyrnu
sinna rétti’ hann hlut á sléttu.
Þótt ár séu síðan við sáum þig síðast, þá lifir minning þín i hugum
vor allra. Við minnumst þín, er þú ungur gekst i félag vort, þar sem þú
með æskufjöri þínu og glaðværð vanst hugi leikbræðra þinna. Þar sem
þú með daglegri umgengni, hæglátri og vingjarnlegri framkomu ávanst
þér fjölda vina. Þar sem þú ungur valdir þér vandasama stöðu, sem þú
með heiðri og staðfestu gegndir til æfiloka. Við minnumst þin, er þú sém
litill drengur varðir mark félags þíns fyrsta sinni. Við minnumst hins
óbilandi trausts, er við hárum til þín sem markvarðar, trausts og virð-
ingar, er þú með stillingu þinni, snarræði og leikni ávanst þér, ekki að-
eins meðal vina þinna og leikbræðra, heldur og meðal allra íþróttamanna
annara og áhorfenda. Og loks minnumst við þinnar hinstu og stærstu
fórnar.
Við minnumst þín sem góðs vinar og afbragðs leikbróður.
Blessuð sé minning þín.