Valur 25 ára - 11.05.1936, Side 32

32
VALUR 25 ÁRA
1 9 1 1—1 9 3 6
Framtíð
Eftir
Þegar Valur á 25 ára afmælis-
degi sínum horfir yfir farinn veg,
má segja, að félagið liafi náð því
takmarki, sem það setti sér, þ. e.
a. s., að komast í fremstu röð
hvað knattspyrnu snertir. Það
hefir vitanlega útheimt mikið erf-
iði og áhuga félaga þeirra, sem
á undanförnum árum hafa tekið
þátt í kappleikum fyrir þess
hönd, og heiður sé þeim, sem
þrátt fyrir andbyr og hverskon-
ar örðugleika hafa haldið velli
og fleytt félaginu fram. Besti
kennarinn í lifinu er vafalaust
andbyrinn. Hann kennir oss, að
samheldni og góður vilji getur
fleytt fram til sigurs, og ég er
viss um, að allir eru sammála
um það, að sá árangur, sem þeg-
ar hefir náðst, hafi ekki verið
auðveldlega fenginn.
En það er ekki nægilegt, að
horfa yfir unnið starf, það verð-
ur einnig að hugsa um framtið-
ina og setja sér takmark að keppa
að, gjarna hátt takmark, sem ýtl
geti undir meðlimina að afkasta
áframhaldandi verki.
Þá verður fyrst og fremst að
hugsa um það, að framtíðarhorf-
ur félagsins eru háðar því, að því
bætist nýir meðlimir og nýir
keppendur, og að þessa aukningu
verður að taka úr hópi yngri
kynslóðarinnar, sem taka á við af
þeim eldri. Sérhvert félag, sem
ekki horfist í augu við þessa stað-
REIDAR SÖRENSEN.
reynd, kemst einn góðan veður-
dag að raun um það, að það
skortir keppendur. Það er því
fyrst og fremst nauðsynlegt að
sinna yngri félögunum, kenna
þeim samviskusemi og hollustu,
og fá þá til þess að skilja það,
að þeir verði að þjálfa rétt frá
byrjun. Kenna þeim það, að reglu-
semi og agi er grundvöllur sá,
sem þjálfun byggist á. Ungling-
arnir verða að skilja það, að þeir
eru sú kynslóð, sem bráðlega á
að taka við af þeim eldri og að
framtíð félagsins byggist á því,
sem þeir geta afkastað. Sé þetta
mögulegt, er framtíð Vals á þessu
sviði trygð.
Félagið verður einnig að hafa
takmark, sem allir, bæði eldri
sem yngri, geti sameinast um og
það takmark ætti að vera það,
að félagið eignist innan skamms
sinn eigin grasvöll. Það er að
mínum dómi alls ekki eins erf-
itt og kostnaðarsamt, eins og
margir halda. Það útheimtir að
vísu vinnu og samheldni, einka*-
framlög allra i sjálfboðavinnu,
en það er einmitt sameiginlegt
áhugamál, sem getur af sér sam-
heldni og félagsanda, og eg er
viss um það, að þegar þetta mál,
eigin grasvöllur, kemst á döfina,
þá muni enginn meðlimur Vals
skorast undan að gera sitt, til
þess að það megi takast.
Geti félagið og vilji setja sér
þetta takmark, þá er það skoðun
mín, að einmitt slikt framtak
muni auka áhugann og knýja fé-
lagið áfram á framfarahrautinni.
Hvaða gagn þetta liefði fyrir
knattspyrnuíþróttina sjálfa, ætla
ég að sé óþarft að minnast á. Ef
til vill má í náinni framtíð með
sanni segja, að islensk knatt-
spyrna sé komin jafn langt á veg
og utanlands. Látum þetta vera
næsta og háa takmark Vals, og
þá er framtíð hans trygð um ald-
ur og æfi. Reidar Sörensen.
IiEIMSÓKN K.F.U.M.s Boldklub.
Frh. af bls. 30.
prýði, veittu af rausn og huðu
aðkomumönnum til ýmiskonar
leikja við sig. Til gamans má geta
þess, að einn hinna dönsku vina
okkar spurði: „Hvar er skógur-
inn?“ (Auðvitað vorum við þá
staddir i miðjum Vatnaskógi).
Við skildum sneiðina, þvi þegar
okkur var boðið að skoða Him-
melbjærget í utanförinni 1931, þá
spurði einhver okkar í mesta sak-
leysi: „Hvar er fj allið ?“ Þessi
dagur var hinn skemtilegasti
þrátt fyrir erfiði og þreytu, og
þótti gestum vorum betur farið
en lieima setið. Dáðust þeir mjög
að hinni margbreytilegu náttúru-
fegurð, er fyrir augu þeirra har.
Sunnudaginn 23. júlí áttu gest-
ir vorir frjálsan alt til kvelds og
notuðu þeir tækifærið til að skoða
sig um i bænum og heimsækja
kunningjana. Kappleikur var
háður um kveldið við Fram. —
K.F.U.M.s Boldklub vann með
2—1.
Á mánudagsmorgun var haldið
af stað áleiðis austur að Gullfossi
og Geysi. Staðnæmst var á
Kambabrún og þótti gestum þar
fagurt um að lítast, enda var út-
sýni hið besta. Var þaðan haldið
að Mjólkurbúi Flóamanna, og
þeginn beini lijá mjólkurbústjór-
anum, sem er danskur. Þar var
etið skyT og rjómi og þótti Dön-
unum það hið mesta lostæti. —
Næsti áfangi var að Geysi og
dvöldu menn þar skamma stund,
og var síðan ekið að Gullfossi.
Þar heið okkar matur á borðum
í stóru tjaldi. Eftir að menn liöfðu
matast, var lialdið út í náttúr-
una, og fossinn skoðaður. Gest-
um okkar fanst hann i senn mik-
ilfenglegur og hrífandi fagur. Á
heimleið var staðnæmst við
Grýtu, og meðan snætt var nesti
er menn höfðu með sér, gaus
hverinn. Enginn gesta vorra hafði
séð gos áður, og þótti þeim því
tilkomumikið, að sjá sjóðandi
vatn þeytast þannig upp úr jörð-
inni.
Daginn eftir héldu þeir kyrru
fyrir og tóku lífið með ró, því