Melkorka - 01.06.1957, Síða 5

„Sem fyrst. Ég byrjaði of seint, ekki fyrr
en aðeins 2 mánuðir voru eftir meðgönaiu-
timans. Ég bjóst Javí ekki við miklum ár-
angri, en fannst að ekkert gerði til þó að ég
t'eyndi þetta. Sannarlega varð ég ekki fyrir
vonbrigðum, Jrví, eins og áður segir, gekk
fæðingin mjög vei, hún gekk ekki nærri
ntér og var mér ekki sársaukafyilri en Jaað,
að ég afþakkaði svæfingu, mér fannst engin
þörf á henni. í hvert sinn, sem ég ætlaði að
verða stíf, tókst mér að slaka á, og Jaað gerði
gæfumuninn. í lokahrinunni verður maður
undir venjulegum kringumstæðum afar
Jrreyttur, en nú slappaði ég af milli liríð-
anna og það var á við svefn. Rétt undir lok-
m gerir maður öndunaræfingar, sem gera
afar mikið gagn.“
„Hvað taka pessar œjingar langan tima
hverju sinni?“
Ég fór 1 klukkutíma tvisvar í viku til frú
Huldu. Auk Jress æfði ég mig heiina, en það
var sjálfsagt ekki nóg, Jregar maður vinnur
nti 8 mánuði af Jressum 9, þá verður minni
thni til hlutanna. Hins vegar hafa þessar
afsiöppunaræfingar á meðan á meðgöngu-
tímanum stendur mjög góð áhrif á mann,
næst betri hvíld á stuttum tíma, þær hjálpa
niann i á margvíslegan hátt. Auk Joess kenndi
bú Hulda okkur ýmsar æfingar til að
stunda el'tir fæðinguna, svo að maður jafni
sig fljótar og betur. Hún skýrði líka ræki-
lega fyrir okkur allt sem viðkemur þessu
ástandi manns og er Jaað áreiðanlega mjög
gagnlegt, einkum fyrir þær, sem eiga barn
í fyrsta sinni. Dregur m. a. úr hræðslunni
við fæðinguna. Óttinn er versti tálminn í
sjálfri fæðingunni.
„Að lokum, flýtir þessi undirbuningur
fæðingunni?“
„Veit Jrað ekki, en sársaukinn er miklu
tninni, og það finnst mér aðalatriðið."
„Hún Hulda er alveg sérstakur persónu-
leiki, hún hefur svo róandi álirif á mann,“
sagði frú Jólianna Friðriksdóttir, Hávegi
11, Kópavogi, þegar ég spurði hana um
reynslu hennar af afslöppunaræfingum.
„Við ræddum um þessa nýju aðferð í saurna-
klúbbnum og allar voru ákveðnar að reyna
hana, nema ég og önnur til, við héldurn nú,
að ])að væri ekki svo mikið á sig lagt, að
fæða börn án einhverra æfinga eins og liing-
að til!! En svo atvikaðist J^að, að ég fór að
hætta að geta sofið, svaf stundum ekki heilu
næturnar. Þá taldi vinkona mín mig á að
reyna afslöppunaræfingarnar (og át ég þar
með allt ofan í mig). Svefnleysið lagaðist líka
fljótlega. Ég var þrjá mánuði í æfingum,
einu sinni á viku, og í Jætta skipti fann ég
lang minnst til, var mitt 3. barn, Jdó gekk
fæðingin ekki eðliiega, sóttin datt niður, en
]:>að var ekki æfingunum að kenna. Ég er
ekki róleg að eðlisfari, en einsetti mér að
láta Huldu stjórna mér, J)ó hún væri ekki
nálæg mér (hún sat ekki yfir mér) og mér
tókst að yfirvinna hræðsluna. Það varð að
svæfa mig, af því að fæðingin var ekki eðli-
leg; og jafnvel í gegnurn svefninn mundi
ég að öndunaræfingarnar yrði ég að gera.
Ég liafði líka lært að styrkja magavöðvana
á alls konar sprikli, sem ég hefði ekki trúað,
að ófrísk kona mætti gera, en J^etta var allt
að miklu gagni í fæðingunni. Það er sem sé
verið að kenna manni að vinna með fæðing-
unni en ekki á móti henni, eins og maður
gerir, þegar maður er stífur eins og spíta af
skelk.
„Hvað segið þér um æfingarnar, voruð
þér fljótar að komast upþ a lag með að
slaþpa af?“
„Eins og ég sagði, var ég einu sinni í viku,
á sunnudögum, ég vann dálítið úti og hafði
Mklkorka
37