Melkorka - 01.06.1959, Qupperneq 24

ARNFRÍfiUR JÓNATANSDÓTTIR:
B I Ð
Hlytist eyðublað var spurt um skírteini.
Handhafar eyðublaðs biðu nafnlausir
eigendur skírteina kölluðust fratn með nafni.
Dyr deildanna eru opnar til inngöngu
pó svo pcer finnist aldrei til útgöngu.
Háreysti <in afláts — liöggvið?
Eyðublöð? — Handhafar?
l>uð er spurning hvort ekki ætti fremur
að vil ja peirrar deildnr sem dregur saman ólaraugað
— til einskis — uppi fótur og fit — hre! vertu kyrr!
An afláls — eyðublöð
— teningar eins og liúlur — hverfi hvel.
Hann seilist hlaupandi
hugleiðir fyrirspurn móður
— var hannski guð ekki vœntanlegur fyrir hádegi?
— var hann Itannski á fundi?
Hann vegur i hendi kuðlað brcf
skipar sér i röðina —
og minnist pess að fyrir löngu
sá hann léttstigan mann fara yfir holtin —
„krjúpa niður hjá lœknum“
drekka i lygnu.
I>að var guð hugsar hann
hann hefur tafizt á leiðinni.
hennar, sem máli skipta, bæði til þess að
konur viti nákvæmlega, hverja stoð þær eiga
í samþykktinni og einnig til að gefa ljóst
dæmi um sýndarmennsku „hinna ábyrgu“.
Greinarnar eru á þessa leið:
2. gr.
1. Með þeim ráðum, er hæfa þeim aðferðum, sem
hafðar eru við ákvörðun launataxta, skal hvert aðildar-
ríki stuðla að því að tryggja það, að svo miklu leyti
sem það samrýmist þessum aðferðum, að reglan um
jöfn laun til karla og kvenna fyrir jafnverðmæt störf
taki til alls starfsfólks.
2. Þessari reglu skal komið til framkvæmda með:
a) landslögum eða reglugerðum;
b) ráðstöfunum, sem koinið er á eða viðurkenndar eru
með lögum, til ákvörðunar á launum;
c) heildarsamningum milli vinnuveitenda og verka-
manna, eða
d) með þessum mismunandi aðferðum sameiginlega.
3. gr.
1. Þar, sem slíkt mundi greiða fyrir því að ákvæðum
samþykktarinnar sé frainfylgt, skal gera ráðstafanir til
þess að koma á óvilhöllu mati á störfum, sem byggist
á því að metin sé sú vinna, sem inna skal af hendi.
2. Reglur þær, sem fara ber eftir við þetta mat, geta
stjórnarvöld þau, sem hafa með höndum ákvörðun
launataxta, ákveðið, en þegar taxtarnir eru ákveðnir
með heildarsamningum, geta aðilar þeirra ákveðið þær.
3. Mismunur á launatöxtum, er samsvarar mismun,
sem ákveðinn er með slíku óhlutdrægu mati á vinnu
þeirri, sein leysa ber af hcndi, skal ekki talinn fara í
bága við regluna mn jöfn laun til karla og kvenna fyrir
jafnverðmæt störf, enda sé ekki greint á milli kynja.
4. gr.
Eftir því sem við á ætti hvert aðildarríki að bafa
samvinnu við hlutaðeigandi vinnuveitenda- og verka-
lýðsfélög með það fyrir augum að koma ákvæðuin þess-
arar samþykktar í framkvæmd.
Aðrar greinar samþykktarinnar eru aðal-
lega ákvæði um undirritun, uppsögn eða
takmarkaða fullgildingu og snerta þannig
ekki kjarna málsins.
Lesendur Melkorku geta nú glímt við þá
Jiraut að finna hvaða nauðsynlegar ráðstaf-
anir ríkisstjórnin sem sat að völdum Í954
átti að undirbúa, svo hægt yrði að fullgilda
samjrykktina.
Jafnlaunasamþykktin kveður ekki fast að
orði, en Jió skuldbindur hún íslenzk stjórn-
arvöld til þess að leggja jafnlaunamálinu
lið og efndir á Jreirri skuldbindingu eiga
íslenzkar konur að tryggja. Til þessa eru
efndirnar þær, að skipuð hefur verið, sam-
kvæmt þingsályktun nefnd sem ber heitið
Jafnlaunanefnd, og er verksvið hennar skil-
greint Jiannig í ályktuninni:
Nefndin athugi, að hve miklu leyti kon-
um og körlum eru raunverulega greidd
sömu laun fyrir jafnverðmæta vinnu. At-
hugun þessi skal bæðitakatil launagreiðslna
hjá hinu opinbera, Jrar sem launajafnrétti á
56
MELKORKA