Vesturland - 24.12.1963, Qupperneq 16

16
VESTURLAND
Hátíðisdagur í Djúpinu
Kaldian nóvembermorgun er
lagt af stað frá Isafirði með
nýjum og glæsilegum farkosti
— nýja Djúpbátnum Fagra-
nesi, sem hlotið hefur sama
nafn og það gamla skip, sem
um tveggja áratuga bil hefur
annazt ferðir um Djúpið, en
liggur nú óhirt og ónýtt flak
í höfninni á Isafirði eftir
brunann í vor.
Á norðanverðum Vestfjörð-
um hafa menn lengi beðið
eftir þessu nýja skipi og
miklar vonir eru við það
tengdar.
I gær var skipinu fagnað
á Isafirði og mikill mann-
fjöldi skoðaði það og dásam-
aði. En Isfirðingum er skipa-
koma ekkert nýnæmi, jafnvel
þótt nýtt skip sé. Nú er siglt
út Sundin og skipið fánum
skreytt stafna á milli, því að
nú skal haldið til fundar við
það fólk, sem mest á undir
því að Djúpbáturinn nýi reyn-
ist sem bezt, enda byggist iaf-
koma Djúpmanna að veru-
legu leyti á sem greiðustum
samgöngum á sjó.
Um borð eru tveir skip-
stjórar, sem Djúpmönnum
eru að góðu kunnir. Við
stjómvölinn stendur Halldór
Gunnarsson, sem á annan tug
ára annaðist skipstjóm á
Djúbátnum með giftu og far-
sæld, en hinn er Ásberg
Kristjánsson, sem verið hefur
skipstjóri Djúpbátsins nokkur
undanfarin ár. Halldór sigldi
Fagranesi heim frá Noregi
og ætlunin er að hann sigli
skipinu inn í Reykjanes, en
þar taki Ásberg við allri
stjórn.
Það er sjól'ítið þegar út í
Djúpið er komið og stefna
tekin á Æðey. Hvarvetna er
vetrarlegt yfir að liíta og Snæ-
f jallaströndin kafnar ekki
inn né út frá fjörðunum svo
dögum eða jafnvel vikum
skiptir, og gæti þá meðal
annars orðið vont með elds-
neyti til upphitunar hér á-
samt öðmm slæmu, sem af
slíku gæti stafað.
Nú mættu þingmenn okkar
og aðrir ráðamenn fara að
gera eitthvað raunhæft 1
þessum jarðhitamálum.
Isafirði, 1. desember 1963.
Áhugamaður um
jarðhitarannsóknir.
undir nafni, því vart sést
í dökkan díl.
Á meðan siglt er í áttina
að Æðey skulum við rifja
upp nokkur atriði frá mót-
tökuathöfninni á Isafirði í
gær.
Þangað komu ýmsir góðir
gestir; bæjarstjórn, bæjar-
stjóri, oddvitar næstu hreppa,
stjóm Djúpbátsins hf. og
ýmsir fleiri, þeirra á meðal
Hjálmar Bárðarson, sem
teiknaði skipið.
Framkvæmdastjóri Djúp-
bátsins, Matthías Bjarnason
cdþingismaður, greinir frá því,
að hið nýja Fagranes sé
smíðað hjá Ankerlökken
Værft í Florö í Noregi.
Samningar um smíði þess
voru undirritaðir 12 okt. 1962
og átti skipið að vera tilbúið
í októberlok 1963, þannig að
afhending þess dróst aðeins
um átta daga.
Fagranes hið nýja er 143
lestir að stærð, 25,8 m. á
lengd, 6,60 m. á breidd og
3,20 m. á dýpt. Það er búið
550 hestafla Lister-Black-
stone aflvél, en auk þess er
í skipinu 62 ha. Lister-Black-
stone Ijósavél. Ganghraði í
reynsluför reyndist 11,2 sjm.
Það er búið fullkomnustu
siglingatækjum og allur frá-
gangur mjög vandaður.
1 farþegasal em sæti fyrir
50 manns og þar er einnig
lítill borðsalur og í svefnsal
er rúm fyrir 6 farþega.
Mitt í þessum hugleiðingum
dregur úr ferð skipsins og
þegar við komum upp í brú,
hefur Halldór skipstjóri
stöðvað skipið og lætur reka
skammt frá Æðey. Þegar
litið er til eyjarinnar sést að
bátur hefur verið mannaður;
reyndar er þetta árabátur og
einn maður undir ámm. Þaö
er sýnilega knálega róið og
vart frýr skuturinn skriðar,
enda mun hér vera á ferð
Æðeyjarbóndinn, Helgi Þór-
arinsson.
— Nú, hann kemur ekki á
hraðbátnum núna, segir Þórð-
ur Einarsson, einn elzti
starfsmaður Kaupfélags ís-
firðinga, og þaulkunnugur í
Djúpinu. Þórður hefur tekið
sér far með Fagranesinu í
þessari fyrstu Djúpferð og
lætur Jóhann einan um að
stjórna kaupfélaginu þennan
daginn.
Báturinn færist nær og
brátt leggur Helgi bóndi upp
að skipinu. Vart hefur okkur
gmnað, þegar við vorum
saman í skóla á Akureyri, að
fundum okkar myndi bera
saman á norðanverðu Isa-
fjarðardjúpi 25 ámm síðar.
Þá var Helgi stærsti maður í
skóla, en sá, sem þetta ritar,
kettlingur að vexti, minnsti
maður í skóla. Já, margt
hefur breytzt síðan, Helgi
minn. Báðir erum við komnir
með skegg, mitt gerðarlegra,
en þitt rauðara.
Helgi bóndi lí Æðey er ekki
skartbúinn og hristir höfuðið
þegar hann er spurður hvort
hann ætli ekki að koma með
inn í Reykjanes, en þar verð-
ur móttökuathöfn fyrir skip-
ið. Hann á það erindi eitt,
að koma sínum mjólkurbrús-
um um borð í Fagranesið og
taka sinn póst. Helgi lætur
sig ekki muna um að sveifla
þungum brúsunum upp á þil-
far þótt hann verði að lyfta
þeim upp yfir höfuð sér.
— Nei, ég er alltof ungur
til þess að fara með ykkur,
þessum gömlu mönnum, í
svona ferð, svarar Helgi, þeg-
ar hann er hvattur til að
koma með. Svo ýtir hann bát
s'ínum frá skipinu og leggst
undir árar, en Fagranes er
sett á fulla ferð. Það er búið
að taka fyrsta farminn í
Djúpinu; fjóra mjólkurbrúsa,
en þeir eiga eftir að verða
margir á ókomnum árum.
Það er stutt í næsta við-
komustað. Við erum komnir
undir Snæfjallaströnd og
brátt er lagt að bryggjunni
í Bæjum. Upp af bryggjunni
hefur íslenzki fáninn verið
dreginn að húni, því að þetta
er hátíðisdagur í Djúpinu.
Mapgt manna og kvenna bíður
á bryggjunni og án efa gjör-
vallir hundar hreppsins.
Bændur á Snæfjallaströnd
eru komnir til skips, allir sem
vettlingi geta valdið, því að
nú er ætlunin að létta sér
upp í skammdeginu, gleyma
um stund öllu búsorgar-
hnauki, fagna hinu nýja skipi
og halda á mannamót Djúp-
manna í Reykjanesi.
Snæfjallamenn heilsa skip-
inu með ferföldu húrrahrópi.
— ,,Ég óska þér til hamingju
með þetta fagra nes,“ segir
Jens bóndi Guðmundsson í
Bæjum um leið og hann heils-
ar Matthíasi.
Nokkrum pökkum er kast-
að í land. Margt manna kem-
ur um borð og fara með i
Reykjanes. — Við gefum bara
vel á garðann og vonum að
rollurnar lifi þetta af til
kvölds, segir einn bændanna.
— Héðan koma allir, sem
heimangengt eiga.
Matthías kallar upp í há-
talarakerfið eftir að lagt
hefur verið af stað, og býður
gestina velkomna og býður
þeim að skoða skipið.
Menn heilsast, spyrja al-
mæltra tíðinda, taka í nefið
og dást að nýja skipinu.
Aldurforsetinn um borð er
einn stjómarmanna í stjóm
Djúpbátsins hf., Ólafur Ól-
afsson bóndi og símstjóri í
Skálavík.
— Já, það er gaman að
hafa lifað þetta, segir Ólafur,
— iað koma á nýjum Djúp-
bát hingað.
Það er líka hýrt yfir hinum
gamla héraðshöfðingja Djúp-
manna, Páli Pálssyni hrepp-
stjóra ií Þúfum. Hann er for-
maður stjómar Djúpbátsins
hf. og það var Páll, sem
fyrstur manna hreyfði því í
sýslunefnd Norður-Isafjarðar-
sýslu, að nauðsyn bæri til að
smíða nýjan Djúpbát. Og nú
kemur gamli maðurinn fær-
andi hendi, hugsjón hans
hefur rætzt og draumurinn
um nýja Djúpbátinn orðinn
að veruleika.
Næst komum við að Mel-
graseyri og þar hefur einnig
safnazt saman fjöldi manna,
sem fagna komu nýja Fagra-
ness. Á veginum rétt fyrir
ofan bryggjuna stendur jeppi
fastur, en menn láta það ekki
á sig fá. Sterkar hendur þrífa
mjólkurbrúsana og bera niður
í skip, þvii að þótt nú sé
haldið til mannfagnaðar, þarf
að koma mjólkinni með.
Síðan er komið á ákvörðun-
arstað, Reykjanes. Nemendui
skólans ganga fylktu liði
niður bryggjuna undir ís-
lenzkum fána og fánar blakta
við hún í landi. Páll Aðal-
steinsson skólastjóri stjórnar
kröftugu húrrahrópi nemenda
og staðarmanna þegar Fagra-
nes leggst að bryggju.
Matthías býður staðarmenn
velkomna um borð. Nemend-
ur héraðsskólans og bama-
skólans þjóta um allt skip
og virða fyrir sér dásemdir
þessa nýja skips.
Skömmu siíðar siglir önnur
fleyta að landi, en það er
vélbáturinn örn, sem annast
hefur ferðir Djúpbátsins
undanfarnar vikur eftir að
Fjölnir frá Þingeyri hætti í
haust. Þar heldur um stjóm-
völinn Kristján Jónsson,
stýrimaður á gamla Fagra-
nesinu, sem brátt tekur við
sama starfi á hinu nýja.
Þetta er lítill bátur og
stenzt ekki samanburð við
nýja skipið, enda gefa fáir
gaum þessum litla bát. Með
honum koma til Reykjaness
bændur og búalið frá ýmsum
stöðum í Djúpinu.
Eftir nokkra viðstöðu er
Fagranes og Örn í Reykjanesi.