Bjarmi - 01.04.2003, Blaðsíða 20

aó breyta. Ætlunin var að halda norður aft-
ur en ekki varð úr því. Þarna var ég til 1999
með árshléi er ég var í Þýskalandi við rit-
geróarsmíóina. Eg fór einnig aó kenna hér
við guðfræðideildina frá árinu 1992.
Skálholt er helgur staóur. Staóur er helg-
ur vegna þess aó þar kemur fólk saman og
biður. Við komum á daglegu helgihaldi í
Skálholti og reynslan af því er mjög góó.
Fólk getur lagt fram málefni sín fram fyrir
Guð tvisvar eða þrísvar á dag. Bænastarfið
er grundvöllur annars starfs. Með því aó
setja þetta í gang vex annað fram þar sem
þaó tekst. Þar sem Guð er staðfastlega til-
beðinn frnnur fólk fyrir því og þiggur af því
mikla blessun í sínu daglega starfi.
Hvernig er að kenna við guðfrœðideildina?
Mér þykirgott að vera hér, gaman að kenna
og nemendur skemmtilegir. Þetta er einnig
tækifæri til að halda sér við guðfræóilega.
Reyndar hefur ekki reynst vel aó vinna á
tveim stöðum, því allt vill þetta vaxa. Hér
hef ég tekið þátt í endurskoóun á náms-
framboói og mótun kennimannlega þáttar-
ins. Eins höfum vió frá hendi kirkjunnar ver-
ið aó koma á samfylgdarkerfi. Þaó byggist
á því að tengjast guðfræðinemum sem ætla
í prestsskap og fylgja þeim eftir síóustu árin
í náminu. Þá er lögð meiri rækt við færni-
þáttinn en verió hefur og Biskupsstofa hef-
ur heimild til að sýna þessu fólki áhuga.
Þetta lofar mjög góðu. Þarna hef ég hjálp-
að til, fyrir mér skiptir mestu að vera með
og gera gagn. Ætli meðhjálparinn búi ekki
enn í mér? Sá veruleiki sem ég upplifði sem
barn, annars vegar litla veröldin undir
sænginni og svo hins vegar það stóra og
mikla samhengi sem ég tengdist í bæninni
hafói áhrif á mig. Ég tengdist Guði og f
hjarta mér spratt fram þráin að vera meó
og gera gagn.
Hvað kenndi prestsþjónustan á Raufarhöfn þe'r?
Úti á landi skiptir prestþjónustan oft mun
meira máli en hér í Reykjavík. Byggðirnar
eru viókvæmar. Flestallir fara til kirkju og
sækja þangað styrk sinn. Þegar bankar og
búðir hverfa finnst fólki það yfirgefið ef
presturinn hverfur einnig. Þrestar eru víða
mjög einir með allt starf kirkjunnar úti á
landi. Þeir þurfa stuðning. Þeir eru einyrkj-
ar. Prestsstarfið verður gjarnan þannig að
vandamálin liggja á manni allan sólarhring-
inn. Kirkjan á heldur ekki að leggja meira á
fólk en það getur borió. Kirkjan, í merkingu
söfnuðurinn, þarf að sýna umhyggju svo
presturinn ofþreytist ekki af að bera allt
uppi. Eins er mikilvægt að eiga nærhóp,
hóp fólks sem biður fyrir manni og geta
hvílt í því. Sá hópur þarf ekki endilega að
vera í söfnuðinum. Sá sem er að drukkna
gerir það oft ef hann reynir að synda, en ef
hann getur hvflst heldur hann út lengur og
nær landi. Vió þurfum að læra að lofa Guð
í ríkari mæli, ekki síst í erfiðum kringum-
stæðum. Guð nær þá til manns, endurnýjar
og byggir upp, þegar við gefumst upp
frammi fýrir Guði, en ekki fyrir mönnum.
Nú ert þú formaður Listvinafélags Hallgríms-
kirkju. Hvað hefur listin að gera með kirkjuna?
Listin getur þjónað fagnaðarerindinu eins
og hið talaða orð. Listin reynir sífellt að
segja hið ósegjanlega. Sum skáldin t.d. ná
að segja hið ósegjanlega. Sálmurinn „I dag
er glatt í döprum hjörtum" er einfaldur og
skýr og segir mikið guðfræóilega. Við eigum
auðvelt með að taka við því í formi Ijóðs og
sálms. Mér finnst of lítið rúm fyrir listina
inni í guðfræðináminu, þar mætti vera
meira val. En þetta er allt eins og viðkvæm-
ur gróóur sem hlúa þarf að og jafnvel bíða
lengi eftir að hann nái sér á strik.
Listin þarf kanski ekki á kirkjunni að
halda, en kirkjan þarfnast listarinnar.
Hvaða augum lítur þú stöðu kristni
ogkirkju í landinu?
Ég er þakklátur fyrir að fá að lifa á góðum
tímum margra tækifæra. Mér finnst t.d.
stórkostlegt og skemmtilegt að upplifa það
að skíra barn. Aður fól þetta í sér samskipti
við foreldrana eina, nú eru skírnarvottarn-
ir teknir með og eru margir mjög áhuga-
samir um sína ábyrgð. Samtal á sér stað,
hvað við stöndum fyrir sem kristnar mann-
eskjur. Þetta er oft dýrmæt samvera þar
Prestar eru víöa mjög einir
meö allt starf kirkjunnar
úti á landi. Þeir þurfa
stuöning. Þeir eru einyrkjar.
Prestsstarfiö veröur gjarn-
an þannig að vandamálin
liggja á manni allan
sólarhringinn.
20