Búnaðarrit - 01.01.1983, Blaðsíða 430

Haustbeit sláturlamba
Ólafur Guðmundsson
Rannsóknastofnun landbúnaðarins
Ólafur R. Dýrmundsson
Búnaðarfélagi íslands
1. Inngangur.
Þegar rætt er um haustbeit á ræktað land er yfirleitt átt við
grænfóður, einkum fóðurkál, rýgresi og hafra, en einnig er
oft beitt á áborna há. Ýmislegt annað kemur til greina, svo
sem innifóðrun sláturlamba, og verður aðeins drepið á
hana og fleiri þætti hér á eftir.
Tilgangur með haustbeit á ræktað land er fyrst og fremst
að sjá dilkunum svo og öðru sláturfé fyrir næringarríkri beit
til þess að viðhalda eðlilegum vexti á haustin. Hér er
einkum átt við rýrari lömb, þar sem til bóta er að auka fall-
og gæruþunga auk þess að bæta flokkun kjötsins.
Astæðan fyrir því, að lögð er áhersla á að beita rýrari
lömbum á kál, er, fyrir utan það að þau þarfnast mest
bötunar, að í stöku tilvikum geta væn lömb offitnað ef þau
eru sett á ræktað land fyrir slátrun. Það er einkum hætta á
þessu hjá vænum gimbrum. Fleiri vandamál geta verið
samfara grænfóðurbeit, sérstaklega ef lömbunum er beitt á
fóðurkál, því í fóðurkálinu eru efni, sem hugsanlega geta
haft áhrif á kjötgæði. Má þar nefna S-methylcystein brenni-
steinsoxíð (1, 2), nítröt (3) og glucosinolöt (4). Hvort skita,
sem lömb fá oft á kálbeit, er af þessum völdum eða
einhverju öðrum er ekki vitað. Önnur efni geta í einstaka
tilvikum valdið vandræðum. Dæmi um þetta er álfabruni í