Búnaðarrit - 01.01.1986, Blaðsíða 263
BÚNAÐARÞING
241
verið notað, lægra en það, sem nýtt hefur verið. Gildir þar
einu, hvort um áunnið eða úrskurðað búmark er að ræða.
Bent skal á, að bændur hafa verið hvattir til þess að nýta
ekki búmark sitt að fullu. Þeim, sem orðið hafa við þeim
tilmælum eða hafa ekki notað sitt búmark af öðrum
ástæðum, er síðan refsað með lægra verði á búmarki, ef það
kemur til sölu.
Því gerir Búnaðarþing kröfur til þess, að allt búmark
verði keypt á sama verði, enda hefur enginn fyrirvari verið
gerður við úthlutun á búmarki þess efnis, að það fæli í sér
annan og minni rétt en áunnið búmark.
Búnaðarþing leggur til, að sala búmarka, sem byggist á
öðrum forsendum en til búháttabreytinga, verði alfarið
notað til þess að hækka fullvirðismark viðkomandi svæðis,
eins og ónotuð ærgildi einstaklinga, eða tii sérstakra
tilfærslna innan héraðs, sem nauðsynlegar kunna að teljast.
Sama gildi gagnvart leigðu búmarki.
Búnaðarþing leggur hins vegar til, að búmark, sem menn
afsala jörðum sínum vegna samninga um búháttabreyting-
ar, dragist að hálfu frá viðkomandi svæðabúmarki og verði
úthlutað árlega, þar til gerð hefur verið úttekt á þeim
misjöfnu möguleikum, sem reynast kunna til búhátta-
breytinga innan einstakra búmarkssvæða.
Að lokinni þeirri úttekt verði möguleg tilfærsla á
fullvirðisrétti milli svæða byggð á niðurstöðu úttektarinnar.
Mál nr. 29
Erindi Önnu Guðrúnar Pórhallsdóttur um niðurfellingu
aðflutningsgjalda og söluskatts af tækjum og búnaði til
silungsveiða, sem stundaðar eru í atvinnuskyni.
Málið afgreitt með eftirfarandi ályktun, sem samþykkt var
með 21 samhljóða atkvæði:
Búnaðarþing felur stjórn Búnaðarfélags íslands að at-
huga stöðu silungsveiða, sem stundaðar eru í atvinnuskyni
gagnvart aðflutningsgjöldum og söluskatti.