Samtíðin - 01.10.1936, Blaðsíða 10

8
SAMTÍÐIN
Tvö kvæði
VONIN
Á veikri líftaug
vonin mín hjarir;
hún kemur aftur '
áður en varir.
Hún kemur, svo víki
vetur og klaki
með vor og söng
i vængjablaki.
Hún veit, að engir
bíða þess bætur,
ef holklaki legst
við hjartarætur.
Þar er hún komin,
sem þráði eg og unni,
með lítið, fagurt
laufblað í munni.
LEIÐARLOK
Svellur mér sár í hjarta,
svíður í gömlu meini.
Sorgir með gráti græddar
grafa um sig í leyni.
Lokast hefur mér leiðin,
sem lá að vinar barmi.
Því ertu þrá að leita
að því, sem varð að harmi?
Sársaukinn aleinn eftir,
annað er týnt og brotið.
Dauðinn í brjósti bærist,
bráðum er lífið þrotið.