Samtíðin - 01.10.1936, Qupperneq 13

SAMTÍÐIN
11
£>egar konan sveltir sig
Þeir sátu og drukku kaffi að af-
loknum miðdegisverði.
"— Jæja, sagði læknirinn og kveikti
sér i vindli. -—- Nokkur skemlilegur
hjónaskilnaður?
— 0 nei, ekki get ég nú sagl það.
Lögfræðingurinn blés út úr sér
nokkrum reykjarhringjum. — Ekki
* þossari viku. En það er nú lieldur
ekki néhia fimtudagur i dag!
Læknirinn rumdi vonsvikinn. Þess-
lr báðir menn voru vanir að gæða
Lvor öðrum á skrítlum, sem gerðust
1 þeirra daglega lífsstarfi — en auð-
''ilað í fullum trúnaði. Hér voru nú
u°g umræðuefni. Annars vegar var
kvensjúkdómalæknir, sem all kven-
fólk þyrptist til, enda beitti hannbæði
það sálkönn unarfræöi og dá-
eiðslu. llins vegar var sérfræðingur
1 hjónaskilnaðarmálum, eftirsóttur
aí þess hátlar fólki, sem Iiefir efni á
þ' í að slíta hjúskap sínum.
, ' Hefurðu þá verið atvinnulaus
S1ðan á sunnudaginn var?
Lögfræðingurinri ypti öxlum
' Vertíðinni er nú bráðum lokið
a þessu sinni, kæri vinur, enn þá er
oiðugt að leigja. Fólk kinokar sér við
n 1 að flytja inn í nýbygð hús. Menn
jlla aldrei, hvað liráblaut steypan
e n- að geyma.....Annars kom nú
a !bð skrítinn náungi til nrin í gær,
jUn Leimtaði skilnað. Ég veit ekki,
1V 01 ^ þuð borgar sig að fást við ])að,
n Llefnið var nú samt næsta fágætt.
— Sjáum til. Þclta grunaði mig, að
þú segðir eitthvað í fréttum.
— Ég veit ekki, hvort þú hefir
gaman af að hlusta á þetta. Það er
alt of hversdagslegt fyrir þig.
— Og þó fágætt. Blessaður segðu
mér söguna.
•—• Maðurinn er um fertugt og hef-
ir einliverja fasla atvinnu. Þú kann-
ast nú víst ekkert við hann. Sleppum
því. Jæja, fyrir átta árum kvæntist
hann stúlku af þokkalegu fólki. Hún
var 27 ára og vó 61 kíló.
Læknirinn hneggjaði lítið eitt:
— Skírnarvottorð og vigtarseðill.
Það var ekki sem vitlausast. Aldrei
er of varlega farið.
— Þú heyrir nú, hvað fara gerði.
Fyrstu tvö árin var hjónabandið far-
sælt. Hann hafði ekkert við konu
sína að alhuga. Hún var natin við
heimilið, skrafhreyfin og ekkert sér-
lega mikið fyrir skemtanir. Hún var
að minsta kosti mjög sæmileg að
hans áliti, og honum virtist, að henni
geðjaðist vel að honum, og að hjóna-
band þeirra mundi geta orðið far-
sælt enn um nokkurra ára skeið.
En svo komu hin miklu straum-
livörf í menningarsögu konunnar.
Það var alveg óbugsandi að hafa
lengur sitt hár og ganga í síðum kjól-
um (þetta var 1927). Slíkt hvarf um
leiö og lífstykkin liðu undir lok. Nú
dugði heldur ekki að vega 61 kiló,
ekki fyrir konu, sem vildi fylgjast
með timanum.