Samtíðin - 01.04.1947, Síða 29

SAMTÍÐIN
25
þögull hvei’sdagslega, en þó veitinga-
samur, einkum við vini sína, og ör-
látur og í'ausnarlegur í öllum tillög-
um og útlátum. Þegar vinir hans
tóku hann tali, var hann ræðinn og
skemmtilegur, og gat þá oft verið
bæði gamanyrtur og gagnyrtur, og
jafnvel stundum meinyrtur, er svo
bar undir, en glens allt og léttúð var
honum fjarri skapi.
Eigi mátti Skúli heita lærður mað-
ur, en hann unni lærdómi og listum
og mat mikils þá merm, er báru af
öðrum í þeirn efnum. Er það eitt
meðal annars, er bendir til þess, hve
mikill menntavinur hann var, að
hann átti rúm 1300 bindi af bókum
ýmislegs efnis og á ýmsum tungu-
málum, og má það mikið kalla á
þeim dögum. Sálargáfur hafði hann
miklar og góðai’, var skai’pvitur og
svo athugull og framsýnn, að hann
var af mörgum talinn forspár. Með
aldrinum aflaði hann sér allmikillar
þekkingar í ýrnsum greinum, eftir
þvi sem honum gáfust föng á i ann-
riki sínu og erfiði. 1 lögum var hann
einkar vel að sér og bar gott skyn
á stjórnarmálefni. — — — Þótt
mörgum kunni undarlegt að þykja,
var hann mest gefinn fyrir að lesa
guðfræðisbækur, einkum trúfræðis-
bækur eða biblíuskýringar, og er það
mál manna, þeirra er ritað hafa um
hann, að hann hafi verið maður eink-
ar trúhneigður eða eðlisfai’i.--------
Heldur þótti Skúli jafnan upp-
stökkur og reiðigjarn, en stillti þó
allvel orðum sínum, er hann var ó-
drukkinn og var ei uppnæmur fyrir,
þótt hann væri borinn ýmsum sök-
um. En við öl var hann órór og orð-
Þegar þér kaupið skóáburð,
þá munið
HIUCGET
Heildsclubirgðir.
H. Ólafsson & Bernhöft.