Samtíðin - 01.05.1947, Blaðsíða 14

10
SAMTÍÐIN
bíða vor á Fróni, verða menn að
þora það öðrn hvoru að lifa og deyja
á hugarburði og óskadraumum.
Vcruleiki, sem er að skapast, er í
lyrstu bugarburður, þar næsl ann-
aðhvort óttael’ni eða óskadraumur,
el'tir því livort menn fagna framtíð-
inni eða óttast hana, en loks gerir
lmghoðið annaðhvort að bregðast
eða rætast.
Fylgizt með þessari áhrifamiklu fram-
haldssögu, sem byrjaði í 2. liefti þ. á.
ELIZABETH JDRDAN :
Fyrsti
viðkomustaður
3. KAFLI.
WJITSTJÓRI Samlíðarinnar hefur
beðið mig að skrifa smágreinar
í ritið um allt, sem mér dytti í hug,
annað en um dagskrármáliu, scm
barizt er um á líðandi stund, og af
þessu leiðir, að ég kýs mér hugar-
burðina að efui. Dálítið rugl skal fá
að l'ljóta með luigarburðinum, þegar
]jess þarf að ívafi l'yrir óskadraum.
En markmið óskadraumanna allra
verður líkt og í draumi Jóseps hins
íslenzka, fegurri, betri og frjálsari
heimkynni manna á landinu okkar
gamla.
Næsta grein er um það, hvc land
’og landshagir breyttust, ef það lyft-
ist svo úr hafi, að láglendi þess yxi
um helming, og al' þcim breytingum
má draga ályktanir um énn fleiri
breytingar þcss blnta Islands,'sem
stendur upp úr sjó.
Kynnið vinum yðar Samtíðina.
Leitið upplýsinga um
vátryggingu hjá:
Nordisk Brandforsikring A/S. *
Aðalun»boð á Islandi, Vesturgötu 7.
Reykjavík. Sími 3569. Pósthólf 1013.
IUIAXINE fann ekki lil neinnar á-
reynslu eða Itaráttu, þegar hún
kom til sjálfrar sín aftur, og lannst
það ekkert undrunarefni, að hún var
á gangi á ósléttum vegi, í myrkri,
og á leið að stóru, upplýstu húsi.
liún hafði heyrt brimhljóð. Hún
heyrði það enn. llún sá enn þá fyrir
hugskotssjónum sínum síðustu and-
artökin í sjónum, þegar lnin, S]tens-
ley og Brent hörðust um og reyndu
jafnframt að halda sér á fíoti. Hún
gat litið rólega á það. Það var liðið
hjá. Hún var að brjóta hcilann um,
hvar hún væri, og hvernig hún hefði
kómizt hingað. Hún fann aðeins eina
skýringu á því: Það hlaut að hafa
verið eyja í grennd við björgunar-
hringana, og hún hafði auðvitað
synt þangað, enda þótt hún myndi
ekki eftir því. Föt liennar voru
reyndar ekki þuiig og blaut. Hún
var þurr og létt á sér, en það var
scnnilega sú skýring á því, að hún
hafði verið meðvitundarlaus i marg-
ar klukkustundir á ströndinni. En
hún gat ekki áttað.sig á því, á hvern
hátt eða hvenær hún öðlaðist með-
vitundina aftur. Hún vissi bara allt
í einu, að hún var á gangi á heiði,
sem líktist mest skozkri háheiði.