Samtíðin - 01.05.1947, Blaðsíða 22

18
SAMTÍÐIN
DR. HERMANN N. BUNDERSEN:
Þei, þei, barnið heyrir
til ykkar
[Höfundur þessarar greinar er frægur ainerískur læknir, seni gcgnir heilbrigðis-
fulltrúastarfi i Cliicago. í greininni skýrir hann foreldrum frá því, a'ð hættulegt sé
að deila i viðurvist barna og lýsir að nokkru afleiðingununi, sem slikt getur liaft].
flORELDRAIÍ GÓÐIR, cicilið ekki.
^ Litla Ijarpið ykkar hlustar á ykk-
ur, það, sem það hcyrir, mun
bergmála og enduróma i sál þess á
ókomnum árum. Hnýfilyrði, sem þið
hafið fyrirgefið hvort öðru og gleymt
eftir hálftíma, geta sært barnið ykk-
ar þvílíku svöðusári, að það bíði þess
aldrei bætur. Ekki hcfur reynzt unnt
að sanna það vísindalega, hvc marg-
ir skapbrestir og þjóðfélagsmein-
semdir og hve mikið af sinnisveiki
fulltíða fólks cigi rætur sínar að
rekja til bernskunnar. En núlíma-
sálarfræðinga er tekið að gruna, að
furðu mikið af öllu þessu stafi af
óheppilegri meðferð, sem barnið
sætti á fyrstu æviárum sínum. Það
er örugg staðreynd, að æ fleiri full-
tiða mcnn og konur leita nú dag
bvcrn hjálpar hjá taugalæknum, og
þetla vesalings fólk er óhamingju-
samt, framtakslaust og taugaveilt.
Ræturnar til lömunarinnar á per-
sónuleika þess er auðvelt að rekja
til bernskuáranna, er það var að
öðlast vit.
Engir andlega heilbrigðir foreldr-
ar mundu vilja meiða eða lemstra
barn sitt með fantalegu ofbeldi. Engu
að síður verða þúsundir góðviljaðra
foreldra óafvitandi til þess að stór-
skaða persónuleik barna sinna með
rifrildi, kuldalegu viðmóti og ó-
hemjuskap.
Flestir forcldrar kinoka sér við að
rífast hástöfum, svo að stálpað barn
þcirra bcyri til. Hins vegar ern þcir
baldnir þeirri meinloku, að smábarn
bcri ekki skyn á, bvað fram ler í
kringum það og leggja þvi litlareða
engar bömlur á skapsmuni sína i
návist þess.
Rétt er nú j>að, að ungbarn á
fyrsta ári skilur ekki merkingu orða.
En allt frá fæðingu cr það afarnæmt
á alla ó]>ýða, ógnandi háreysti. Hún
gerir barnið óttaslegið og lamar ör-
yggiskennd þess. Og öryggismcðvit-
uiid ungs barns er hvorki mcira né
minna en hin fyrsta sálfræðilega þörf
þcss, scm nauðsyn ber til, að sé full-
nægt.
Svo er talið, að nýfætt barn, sem
eins og allir vita, er fullkomlega
hjálparvana, sé haldið meðfæddum
ótta. Það er hlutverk móðurinnar,
að hafa hemil á þessum ótta og
koma barninu í skilning um, að
heimurinn sé góður, öruggur dval-
arstaður til þess að veita því gleði
og traust á tilverunni. Þetta gerir
móðirin fyrst og fremst með því að
skapa líkamlega vellíðan barnsins og