Samtíðin - 01.10.1959, Side 22

18
SAMTlÐIN
Cjuhn. ^s4rnfaugiion: 38. f>áttur
Gafst upp í vinningsstöðu!
Marco
KiEH *
m 'm ■ w
mm mm
■ mm ■
von Popiel
(Skákþing í Monte Carlo 1902).
Þessi tafllok eru sigilt dæmi þess
að örvænta of snemma. Svartur á
leikinn, biskup lians er leppur hröks-
ins og getur því eklci hreyft sig.
Manntapið blasir við sjónum, og
svartur sá þann kost vænstan að
gefast upp. Hefði hann leitað svolít-
ið lengur, er ekki ólíklegt, að leik-
urinn 1.... Bgl! hefði komið í leit-
irnar. Mátliótunin á h2 er svo öflug,
að hvítur verður að láta drottning-
una fyrir Jirók og biskup, og svartur
stendur til vinnings.
Mörg eru dæmi þess, að gefizt sé
upp of snemma, og eru sífellt að
bætast ný í hópinn. Hér kemur eitt
nýlegt frá skákmóti i Þýzkalandi:
„Ekkert er sœlla en liggja í rúminu
jram eftir á morgnana og hringja hara
á vinnustúlkuna.“
„Ég vissi ekki, að þú hefðir vinnu-
stúlku.“
„Ég hef enga, ég hef bara bjöllu.“
Prúss
Olroth
Svartur gafst hér upp, því að bisk-
upinn á c5 fellur (1. — De7 2. Dc6f
o. s. frv.). En hefði liann athugað
málið svolítið hetur, gat hann séð,
að ekki var öll von úti: 1. . .. De7 2.
Dc6f Bd7! 3. Hxe7f Bxe7 4. Df3
Bxf5. Nú má hvítur eklci drepa bisk-
upinn vegna mátsins í borðinu, svo
að svartur lieldur hrók og tveimur
biskupum gegn drottningunni og ætti
að vinna. Hvítur befði því væntan-
lega betur leikið 2. Hh5.
188. krossgáta
1 4
11 5 6
7 8 nr 10
U 12 mm 13
14 li) ssii mm 16
38 l7 18
19
Lárétt: 1 Pressa (so.), 5 karlmanns-
nafn (þf.), 7 tveir eins, 9 óunnin, 11 í
munni (þf.), 13 rifrildi, 14 nær dyrum, 16
í söng, 17 votur, 19 verra.