Samtíðin - 01.07.1970, Blaðsíða 8

4
SAMTÍÐLN
RAD DIR------------------------------
-----------R AD DI R-----------------
-----------------------R A D D I R
Egill J. Stardal:
Viðhorf kennara
Háskólamenntaður kennari, sem vinnur við
framhaldsskóla, ber mjög mikla ábyrgð á
því, hvort tugir og hundruð æskumanna ná
æskilegum árangri í því starfi, sem er þeim
mikilvægast allra starfa, náminu, sem gera
á þá hæfa til þess að erfa og ávaxta þjóð-
félagsmenninguna. Sé þetta háskólamenntað-
ur maður með 10—12 ára nám að baki, eftir
að skyldunámi lýkur, nýtur hann, samkvæmt
nýjasta útreikningi, launa, sem skapa honum
lakari ævitekjur en góðum pakkhúsmanni,
sem þarf ekki að hafa gagnfræðapróf....
Annars var ég að fá upplýsingar um launa-
kjör háskólamenntaðra kennara á Norður-
löndum. Stundakennarar við háskóla fá ríf-
lega 100 danskar krónur á tímann, og yfir-
leitt eru laun þeirra þrefalt eða fjórfalt hærri
en hér, svo það er allt útlit fyrir greiðan út-
flutning toppheila frá íslandi á næstum ár-
um. . . . Við þurfum á öllu okkar að halda í
framtíðinni, hverjum einasta manni með allt
það þrek og alla þá þekkingu, sem hann get-
ur framast látið í té.
(Úr samtali við Egil J. Stardal í Verzlun-
arskólablaðinu 36. árg., febrúar 1970).
RÖDD HERFORINGJANS:
EF til stórstyrjaldar kemur, eigum við
Þjóðverjar einskis úrkosti. Ef við reynumst
„NATO-trúir“, tortíma Rússar okkur með
kjarnorkusprengjum; ef hershöfðingjar okk-
ar fara eftir fyrirskipun Yorcks marskalks,
munu kjarnorkusprengjur „vina“ okkar gera
út af við okkur. Eina von okkar er því sú,
að bæði heimsveldin komist að samkomulagi.
Klaus Thielmann
herforingi.
4 SKEMMTIÐ ykkur við skopsögur SAM-
TÍÐARINNAR.
Oskhyggja og hagfræði
MAÐUR spurði vin sinn: „Hvað mund-
irðu gera, ef þú ynnir hálfa milljón í
happdrætti?"
„Kaupa mér bíl.“
„Og ef þú ynnir hálfa aðra milljón?“
„Kaupa mér íbúð.“
„Og ef þú ynnir tvær milljónir?“
„Borga skuldirnar mínar.“
Öllu af lokið
KONA nokkur vildi endilega láta ráð-
settan piparsvein kvænast dóttur sinni,
sem var hölt. Þegar hún hafði talið upp
alla hugsanlega kosti stúlkunnar og ekk-
ert dugði, sagði hún loks: „Jæja, setjum
nú svo, að þú farir að kvænast ungri og
óhaltri stúlku. Einn góðan veðurdag verð-
ur henni fótaskortur í stiganum og hún
fótbrotnar. Þá verðurðu að fara með hana
á spítala, og þar verður hún að liggja lengi
í gifsi, og hver veit hvað? Hugsaðu þér
bara: öllu þessu hefur blessunin hún
dóttir mín lokið af.“
Von á fjölgun
EKKI var eiginmaðurinn fyrr kominn
inn úr dyrunum heima hjá sér en kona
hans tók um hálsinn á honum, knúskyssti
hann og sagði: „Ég vildi ekki segja þér
frá því, elskan, fyrr en ég væri alveg viss,
að bráðum verðum við þrjú hér á heim-
ilinu.“