Samtíðin - 01.12.1970, Blaðsíða 20

12
SAMTÍÐIN
R AD D I R------------------------
-----------R A D D I R------------
---------------------RADDIR
Pétur Pétursson forstjóri:
SKEPULÖGÐ SÖLUSTARFSEMI
ÉG HELD, að það væri rétt, að íslendingar
viðurkenndu það í eitt skipti fyrir öll, að þeir
eru nú ekki snjöllustu sölumenn í heimi.
Þeim lætur annað betur. Það er sérfag, hvað
sem hver segir, að skipuleggja sölustarfsemi,
að byggja hana þannig upp, að hún gefi veru-
legan árangur. Það að koma upplýsingum um
tiltekna vöru á skipulegan hátt til notenda
krefst mikillar sérþekkingar. Það verður að
viðurkenna, að máttur auglýsinga í hvaða
formi sem þær annars eru, er gífurlega mik-
ill í flestum menningarlöndum. Að minnsta
kosti í þeim löndum, þar sem frjáls sam-
keppni er leyfð.
En hvað vantar okkur, úr því framleiðslu-
getan er fyrir hendi, vélakostur og vinnuafl,
sem jafnast á við margar aðrar þjóðir að gæð-
um og verðlagi? Okkur vantar þekkingu á
útflutningi iðnaðarvara, þekkingu til að
skipuleggja útflutning, þekkingu til að kom-
ast inn á þá markaði, sem henta bezt þeim
vörum, sem hyggilegast er fyrir íslendinga
að framleiða, þekkingu til að koma þessum
upplýsingum áleiðis til hugsanlegra notenda
í gegnum blöð, útvarp, sjónvarp, auglýsingar
og á ýmsan annan hátt. Nú er það svo, að til
þess að mæta samkeppni háþróaðra iðnaðar-
þjóðfélaga, þarf vitanlega eitthvað sérstakt
að koma til af íslands hálfu. Ég tel, að ísland
eigi að velja sér markaðssvið fyrir sínar iðn-
aðarvörur, þar sem mest væri lagt upp úr
sérstökum gæðavörum, sem reiknað væri með
að selja á því markaðssviði, sem kalla mætti
„lúxusklassa“. Ég álít, að það orð eigi að
komast á íslenzkar iðnaðarvörur, að þær séu
framleiddar fyrst og fremst sem gæðavörur
og sérstæðar vörur, sem séu seldar á háu
verði, og ég meina háu verði, þó vitanlega
séu alltaf takmörk fyrir því, hvar hægt er
að selja og fyrir hve hátt verð á tilteknum
mörkuðum.
Við íslendingar erum á þessum sviðum,
eins og á mörgum öðrum, að byrja okkar
sögu. Við mætum áreiðanlega margs konar
erfiðleikum, og við því er að búast, en við
skulum setja okkur takmark, sem er útflutn-
ingur iðnaðarvara í stórum stíl, og því marki
verðum við að ná, hvort sem okkur gengur
betur eða ver.
(Or samtali við Pétur Pétursson, forstjóra
Álafoss hf., í Morgunblaðinu 7. nóv. 1969).
TIL KAUPENDA BLAÐSINS
AF þeirn bréfafjölda, sem SAMTfÐ-
INNI hefur borizt á þessu ári, sést glöpat,
hve almennra vinsælda blaöið nýtur. Sí-
hækkandi útgáfukostnaður af völdum
veröbólgu hefur hins vegar valdið blað-
inu örðugleikum, og í september sl., þeg-
ar ýmsir voru farnir að greiða árgjald
næsta árs, var ekki annars kostur en að
ákveða það 250 kr. Er þar aðeins um 5 kr.
hækkun á hvert blað að ræða, svo að enn
er SAMTÁÐIN helmingi ódýrari en flesi
■íslenzk mánaðarblöð.
Við sögðum öllum þeim, sem til náðist,
frá þessari smávægilegu hækkun, en get-
um hennar hér, af því að margir af kaup-
endum blaðsins eru vanir að senda okkur
árgjald sitt fyrirfram um hver áramót.
Blaðinu væri mikill greiði ger, ef sem
flestir áskrifendur send,u árgjaldið 1971
(250 kr.) við fyrstu hentugleika.
Ein bezta jólagjöf, sem þú getur sent
vini þínum, er áskrift að SAMTlÐINNI.
I því sambandi bjóðum við þetta kosta-
boð: Sendu okkur nú þegar 500 kr. ásamt
nafni vinar þíns og heimilisfangi, og við
munum þá tafarlaust senda honum ár-
gangana 1969 og 1970 með jólakveðju frá
þér og síðan árganginn 1971, jafnóðum
og blöðin koma út. Þessi 30 blöð, sem hann
fær, eru eitthvert fjölbreyttasta og
skemmtilegasta lestrarefni, sem hér er
völ á. Utanó,skrift okkar er: SAMTlÐIN,
Pósthólf ú72, Reykjavík.
Blaðið óskar öllum Islendingum
GLEÐILEGRA JÓLA.