Samtíðin - 01.12.1970, Blaðsíða 25

SAMTÍÐIN
17
Rafmagnaðasti
maður heimsius
HARRY HULL í Boston á Austur-Englandi
á ekki sjö dagana sæla. Hann er með 14.400
volta spennu í líkamanum. Þetta hljómar
furðulega, en er því miður satt. Fyrir rúmum
þrem árum byrjaði hann að gefa frá sér raf-
lost, sem voru það sterk, að fullorðnir menn,
sem urðu fyrir þeim,.féllu við.
Hull varð þessa í fyrsta sinn var, er hann
tók penna af skrifborði sínu og sá, að bláan
loga lagði frá hendinni á honum. Seinna
slöngvaðist hundur hans ýlfrandi um þvert
stofugólf, þegar hann lagði trýnið vinalega
á hné húsbónda síns. Síðan hefur Harry Hull
verið hafður til sýnis í sjónvarpi, og kom þá
í ljós við mælingu, að hann var með 14.400
volta spennu.
Nú er svo komið, að kona Hulls þorir ekki
orðið að kyssa hann. Ástandið skánaði að
vísu nokkuð við það, að sérfræðingur ráð-
lagði Hull að klippa neglurnar á fingrum
sér eins stuttar og unnt væri og ganga alltaf
á skóm með leðursólum. En það hefur versn-
að aftur og er nú það alvarlegt, að hann get-
Ur ekki farið úr jakkanum, án þess að raf-
naagnið sindri frá honum.
Hull er vörubílstjóri og má heita, að raf-
magnið í honum hafi gert hann atvinnulaus-
an. Nýr vörubíll, sem hann keypti sér, fór
ekki í gang, og þegar hann fékk annan bíl í
stað hans, fór allt á sömu leið. Hann segir:
>,Eg er alveg hlaðinn rafmagni. Ég gæti áreið-
anlega kveikt á gasinu með því að smella með
fingrunum út í loftið, en ég hef ekki þorað
að bera það við. Öllum finnst þetta ákaflega
spaugilegt, en það er allt annað en gaman að
fá ævinlega raflost, þegar maður fer úr föt-
unum.“
Karajan
sagt til syitdanna
SÆNSKA óperusöngkonan Birgit Nilsson
komst nýlega þannig að orði í blaðaviðtali
um Herbert von Karajan hljómsveitarstjóra:
„Karajan nefnist hljómsveitarstjóri nokk-
ur. Ekki veit ég, hvað er að manninum, en
hann þolir enga samkeppni. Hann vill, að
allt leiksviðið og hljómsveitin séu í myrkri;
eina kastljósið, sem kveikja má, lætur hann
falla á sjálfan sig. Við öll hin erum einungis
miðlarar, ill nauðsyn. Hann hugsar ekki um
annað en sjálfan sig, hvernig hann líti út
á hlið, hvernig hreyfingar hans sjáist.
Hann vill endilega vera fyndnastur allra,
en þolir ekki fyndni um sjálfan sig, — og
það verða menn að sætta sig við. Einu sinni
á æfingu slitnaði þrísett perlufesti, sem ég
var með. Við lögðumst öll á gólfið til að tína
upp perlurnar, Karajan líka. Hann hélt á
stórri perlu milli fingranna. „Þessa hafið þér
auðvitað keypt fyrir ofsalega kaupið yðar
við Scalaóperuna?“ sagði hann. — „Nei, þetta
er nú bara gerviperla, sem ég keypti fyrir
smánarkaupið mitt í Vínarborg!“ anzaði ég.
í annað skipti sagði hann við mig á æf-
ingu: „Þér hafið ekkert hjarta, þér hafið
bara ísskáp.“ — Ég svaraði: „Þá eigum við
að minnsta kosti' eitt sameiginlegt!“
Nei, við vinnum ekki sérlega vel saman.
Hann lýkur aldrei við neitt. Það er nú leitt,
því að Karajan er snillingur, en hann er
bara svo mikið lítilmenni. Hann vill vera
einn um jarðarhnöttinn. Ef hann eignaðist
tunglið, myndi hann líka vilja eignast sól-
ina.“
Nonni litli: „Mamma, má ég lesa pínu-
lítið í sögubókinni, áður en ég sofna?“
„Já, en ekki lengur.“
★ Skófatnaður í fjölbreyttu úrvali.
★ Kaupið skóna þar, sem úrvalið er mest.
SKÓVERZLUN PÉTURS ANDRÉSSONAR
Laugavegi 17 — Laugavegi 96 — Framnesvegi 2