Fréttablaðið - 30.08.2010, Blaðsíða 13

MÁNUDAGUR 30. ágúst 2010
Fasteignafélagið Reitir er stærsta þjónustufyrirtækið á sviði útleigu atvinnuhúsnæðis á Íslandi. Reitir hafa yfi r að ráða fjölbreyttu fasteignasafni sem samanstendur af um 130 fasteignum sem staðsettar eru víðsvegar um landið.
Vönduð umgjörð fyrir vinnandi fólk
EFLA verkfræðistofa, eitt stærsta ráðgjafafyrirtæki
landsins, hefur fl utt höfuðstöðvarnar í endurnýjað
húsnæði Reita að Höfðabakka 9.
Húsnæði EFLU eru 3800 fermetrar og er fyrsti
áfanginn í endurnýjun á húsnæði sem er hluti af
vistvænum skrifstofugörðum Reita að Höfðabakka.
Hafðu samband við Reiti og kynntu þér kosti
vistvænu skrifstofugarðanna.
Til hamingju EFLA!
Frekari upplýsingar veitir
Halldór Jensson
840 2100 – halldor@reitir.is
www.reitir.is
NÝ SALATLÍNA FRÁ
SÓMA SEM BYGGÐ ER
Á LANGRI REYNSLU
AF SAMLOKUGERÐ
Vitnað eftir minni: Jónas Kristj-ánsson sagði einhvern tímann
eitthvað á þá leið að Íslendingar
litu ekki á opinber störf sem þjón-
ustu við almenning heldur feng sem
viðkomandi hefði komist yfir og
þyrfti að gera sér sem mestan mat
úr meðan hægt væri og deila með
vinum og vandamönnum. Hann
sagði líka að það eina sem Íslend-
ingar hefðu við spillingu að athuga
væri þegar þeir kæmust ekki í hana
sjálfir. Hann hefur sagt ýmislegt.
En óneitanlega rifjast þetta upp
við lestur fréttar sem Þorbjörn
Þórðarson skrifar á visir.is þann 11.
ágúst um launakjör þess fólks sem
er í skilanefndum gömlu bankanna.
Þar kemur fram að launakostnaður
þrotabús Glitnis fyrstu þrjá mánuði
þessa árs hafi verið 103 milljónir
króna – vegna fimm starfsmanna.
Samkvæmt þessu eru meðaltals-
laun þessara einstaklinga tuttugu
milljónir fyrir þriggja mánaða
starf. Hvert þeirra er því með tæp-
lega sjö milljónir á mánuði.
Þetta eru 225 þúsund krónur á
dag. Þetta eru 9.000 krónur á tím-
ann allan sólahringinn.
Feis á þig
Aftur: Þetta eru 9.000 krónur á
tímann allan sólarhringinn. Það
er leiðinlegt og hálf lítilmótlegt að
vera með hugann við kaup annars
fólks – en þessa peninga þarf hins
vegar að nota í annað. Hér þarf að
byggja upp almennilegt samfélag,
með nýjum hugsjónum og nýjum
dyggðum. Eins og við munum lýsti
forsætisráðherra Jóhanna Sigurð-
ardóttir því yfir þegar hún tók við
starfi að enginn starfsmaður á
vegum ríkisins skyldi hafa hærri
laun en hún. Gott ef ekki voru sett
lög þar um. Þessi laun eru áttfalt
hærri en laun hennar.
Stundum finnst manni eins og
Jóhanna Sigurðardóttir sé eins og
ráðþrota kennari að reyna að eiga
við harðsnúinn tossabekk þar sem
forhertir krakkar eru staðráðn-
ir í að læra ekkert, þegja aldrei,
hlýða engu. Engu er líkara en að
smákóngar hruninna furstadæma
keppist um að sanna sig með því að
sýna sem áþreifanlegast virðingar-
leysi sitt fyrir þessum þjóðkjörna
æðsta ráðamanni stjórnsýslunn-
ar og neiti að skilja að nú er pen-
ingavaldið ekki lengur sett æðra
stjórnvaldinu. Þannig lýsti einhver
forstjóri orkuútrásarfyrirtækis
í andaslitrunum, Geysigríns, því
yfir á dögunum að nefnd sem for-
sætisráðherra skipaði nýlega til að
fara ofan í saumana á viðskiptum
þessa fyrirtækis og Magma væri
„umboðslaus“ og fengi ekki að sjá
umbeðin gögn. Þú ræður ekki yfir
mér. Ég er orðinn fjórtán. Feis á
þig.
Skilanefnd Landsbankans sýndi
ámóta hortugheit þegar hún þver-
skallaðist við að losa sig við einn
af lykilstarfsmönnum bankans frá
útrásartímanum þrátt fyrir tilmæli
Fjármálaeftirlitsins en réði hann
sem framkvæmdastjóra sinn undir
því yfirskini að það væri að undir-
lagi kröfuhafa. Ekki er vitað hvaða
laun sá maður hefur en má telja
víst að sú upphæð nái til tunglsins
og aftur til baka.
Sjálfum skilanefndarmönnum
hefur hins vegar ekki tekist að
leyna þeim upphæðum sem úr
krananum hafa runnið í þeirra
vasa. Frétt á visir.is, 11. ágúst:
Verktakagreiðslur fyrstu sex mán-
uðina til slitanefndar og slitastjórn-
ar Landsbankans nema 189 milljón-
um króna. Þetta eru fimm manns.
Hvert þeirra er með rúmlega sex
milljónir króna á mánuði. Hvert
þeirra er með 8.400 krónur á tím-
ann allan sólarhringinn.
Þessar skilanefndir og slita-
stjórnir bankanna eftir hrun eru
eins og lítil furstadæmi. Óeðlileg
völd hafa safnast á hendur þess
fólks sem þar starfar og óljóst er
hvaða reglum það hefur starfað
eftir þegar það hefur haldið gang-
andi fyrirtækjum sem virðast ekki
hafa rekstrargrundvöll en standa í
vegi fyrir því að raunveruleg einka-
fyrirtæki þrífist.
Of mikið af peningum úr þrota-
búum bankanna hefur runnið í vasa
þessa fólks. Það hefur ekkert við
alla þessa peninga að gera – það
eyðir þeim bara í vitleysu og eins
og dæmin sanna hefur enginn gott
af því að fá of mikið af peningum.
Fólk ruglast bara í ríminu. Hins
vegar þarf að nota peninga í annað.
Það vantar fé í rekstur spítala og
það þarf að hækka laun umhyggju-
stéttanna. Það þarf að setja fé í
menningarlíf en ekki bara menn-
ingarhús. Það þarf að lána fé í raun-
verulega atvinnuuppbyggingu,
styðja vænleg fyrirtæki sem kunna
að fara fetið, og alls ekki þau sem
hyggja á útrás, hótelkaup erlendis,
skíðaskála- og snekkjukaup.
Verður er verkamaður launa
sinna. En lögfræðingar og annað
yfirstéttarfólk á ekki sjálft að meta
virði sitt.
Furstadæmi bankanna
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Í DAG
Sigurður Einarsson, fyrrum stjórnarformaður Kaupþings
hf., segist í viðtali við Fréttablað-
ið laugardaginn 28. ágúst sl. hafa
sem formaður nefndar um fram-
tíðarstefnu á fjármálasviði fengið
bréf frá mér þar sem ég „leggist
alfarið gegn … umræðu“ um hlut-
verk Seðlabanka Íslands sem lán-
veitanda til þrautavara.
Alla getur misminnt – líka mig
og Sigurð Einarsson. Í bréfi sem
ég skrifaði honum 8. maí 2006
lýsi ég mjög jákvæðri afstöðu til
starfs nefndarinnar sem hann
stýrði. Ég tek fram að nokkur
umræðuefni hennar snerti Seðla-
banka Íslands og niðurstöður
nefndarinnar muni síðar koma til
umfjöllunar í bankanum. Ég seg-
ist ekki geta tekið þátt í umræð-
um og afgreiðslu þessara mála í
nefndinni vegna starfa minna í
bankanum. En alls ekki er mælt
gegn því að nefndin fjalli um
þessi mál.
Í bréfinu er vakin athygli á
ákvæðum laga um Seðlabankann
sem lánveitanda til þrautavara.
Ákvæðin voru heimild en ekki
skylda og tengdust aðeins lausa-
fjárvanda en ekki eiginfjárvanda.
Þá minni ég á það viðhorf að „eig-
endur og stjórnendur fjármála-
fyrirtækja sem og markaðsaðil-
ar leysi vanda sinn sjálfir“.
Vera má að Sigurði Einarssyni
hafi ekki fallið þetta síðasta nógu
vel í geð. Mér fannst tilefni til að
minna sérstaklega á beina ábyrgð
eigenda og stjórnenda bankanna.
Atburðir sem orðið hafa síðar
staðfesta og ítreka þetta sjónar-
mið rækilega eins og alþjóð veit.
Misminni Sigurðar Einarssonar
Þjóðmál
Jón
Sigurðsson
seðlabankastjóri á
árunum 2003 til 2006