Morgunn - 01.06.1927, Blaðsíða 83

MORGUNN
77
Á útmánuðum veturimi 1920 átti liún venju fremur örð-
ugt meö svefn. Þá sagðist hún á nóttum sjá fólk koma inn.
tSuma þekti hún, og sagði þá tlána og nefndi þá með nafni.
Ekki voru þeir samt margir, sem liún talcli upp.
Eitt kvöld g'etur liún ekki sofnað og liorfir út í dimmuna.
Sér hún þá mann standa við rúm sitt og liorfa á hana. Ekkert
þykir henni þaö kynlegt, heldur þaS vera Dóra, mann, sem
var á öðrum hæ og aldrei kom ag Iíofi. Hún ætlar að fara
að tala við hann; en úr því varö samt ekki. Iíún lýsti svo föt-
um mannsins, að þau hefðu verið gráröndótt; um liálsinn
lieföi liann haft hvítt og bindi, á liöföinu gráa liúfu, og stígvél
á fótum. Ilún var spurö, hvernig liún liefði getað séð mann-
inn í dimmunni. Þá sagði liún: „Eg á nú vont meö að segja
það En það var líkast því, þegar Sigurþór er að smíöa í
smiðjunni og bjarmann aí eldinum leggur inn um gluggann.
Því lík var birtan, sem maöurinn var í.“
Með marz 1921 veiktist stúlkan venju fremur, svo að hún
var oft í rúminu. Þá fer hún að tala um mynd, sem hún sjái
alla daga á þilinu á móti henni, og henni þykir mjög skrít.ið,
að við skulum ekki sjá hana lílui. Hún segir, að þar sé mað-
ur, sem liggi í mjóu rúmi eða legubekk; liann haldi annari
hendi undir hnakkann, en með liinni haldi hann á blaði —
eklti dagblaði, það sé minna, á stærð við Nýtt Kirkjublað. Yið
vildum telja lienni trú um, að þetta væri skuggi frá glugga-
tjaldinu eða öðru, sem héngi þar nærri. Það vildi lmn ekki
heyra. Þannig leið marz og eg man ekki, livað langt fram í
apríl. Þá var farið með stúlkuna í spítalann að Stóra IIvoli.
Þar dvaldist liún eina viku. En þegar liún er lieim komin,
segir hún: „Nú er myndin farin.“
Og þetta gleymdist. Um vorið, eg man ekki hvort heldur
snemma í júlí eða síðast í júní, kem eg einliverstaðar að. Þá
kemur stúlkan á móti mér út á lilað og segir: „Ragnliildur,
nú er eg búin að sjá, af hverjum myndin var á þilinu í vet-
ur; Það er hann Þorlákur. Eg skal ábvrgjast; eg sá það í
dag, þegar eg kom inn í stofu; þá lá hann í legubekknum og
var að lesa, og þá þekti eg', að það var enginn annar.“ Þessi
Þorlákur kom hingað í byrjun júní í kaupavinnu. Hafði