Morgunn - 01.12.1976, Síða 64

162
FYIURBURÐUR í STRANDARKIRKJU
þær, er mér voru sýndar þar. Hvað fram fór í kirkjunni hafði
ég enga hugmvnd um. Þessi stund, er likami minn stóð sál-
vana í prédikunarstólnum, er mér alveg gleymd, eins og henni
hefði verið kippt burtu úr lífi mínu, því að ég var „sjálfur'*
annars staðar. Og nú 'heyrði ég að einhver í stóra hópnum
sagði að bezt mundi að sækja Skafta. Þóttist ég viss um, éins
og mér hafði verið sagt, að hér væri átt við Skafta lögsögu-
mann Þóroddsson á Hjalla.
f sama bili heyrði ég rödd séra Árelíusar, hann kallaði til
mín. að nú væri tími minn þrotinn. Þá birtist hann mér, ég
sá liann fyrir framan mig og ekkert annað, nema blöð, sem
ég var að handleika. Og ég sagði ósjálfrátt, að ég ætti ekki
nema fáar setningar eflir, og fór svo með þær. Svo gekk ég
úr prédikunarstólnum og settist örrnagna á stól hjá altarinu.
Sýnirnar héldu áfram, ég sá, en þó mikið óglöggvar en
áður, stóra liópinn, sem ég hafði verið að tala við og miiin-
ingamyndir þær, sem hann var að sýna mér. Með sjálfum
mér var ég sannfærður um að reynt hafði verið að sýna' mér
sögu kirkjunnar sem sannasta. Og þá sótti að mér þessi spum-
ing: „Hvernig getur Skafti Þóroddsson komið við sögu kirkj-
unnar, þegar hún var ekki stofnuð fyrr en á dögum Staða-
Áma biskups, eftir því sem sagnir herma?“
Þessi heilabrot og efasemd urðu til þess, að sýnimar þurrk-
uðust út skyndilega. Það var sem tjald hefði fallið fvrir leik-
svið, eða krítarmyndum og letri væri sópað af töflu með
svampi. Og jafnframt var gleymt niest af því, sem ég hafði
séð og hevrt — þurrkað út.
Þá leit ég í kringum mig, en vissi alls ekki hvar ég var
niður kominn. Ég sá að vísu séra Árelíus og ég sá séra Halidór
Kolbeins í prédikunarstólnum og heyrði að hann var að tala,
en gat ekki numið hvað hann sagði. Hvar var ég? Þetta var
ekki Straridarkirkja og þama voru ekki ferðafélagar mínir.
Hverju undri hafði ég borizt á þenna ókunna stað? Það lá
við að mig gripi örvæntingarkennd. Hvar var fólksfjöldinn,
sem ég hafði verið að tala við? Hvað hafði ég sagt þessu fólki
samtímis? Hafði ég verið að tala um það, sem ég sá og héýrði
i