Barnablaðið - 01.06.1958, Blaðsíða 5

Litlu síðar sáu þau nukkuð enn skrítnara.
hverju leyti sér að kenna. Hún
hefði vel getað beðið eftir mömmu
í eldhúsinu.
— Góði Guð, láttu ekkert vont
koma f)TÍr hann, bað hún.
Hún hljóp niður að sjó. Það var
logn og engin bára bærðist við
fjörusteinana. Allt var kyrrt og ekk-
ert heyrðist, sem gæti bent á hvar
litli bróðir var niður kominn.
— Hafið þið séð Svenna? spurði
Lísa nokkur börn, sem voru að
baða sig og vaða í lítilli vík þar
skammt frá.
— Nei, ekki núna, en fyrir
klukkutíma eða þar um bil sá ég
hann á leiðinni niður að búðinni,
sagði einn drengurinn í hópnum.
Þá hefði Jörgen átt að mæta hon-
um, hugsaði Lísa. En kannski að
hann hafi bara farið alla leið út í
skóg, þar sem pabbi er að byggja.
Lísa hljóp enn af stað út á göt-
una, yfiT engið og út í skóginn.
Þar mætti hún pabba. Ekki hafði
hann séð Svenna. — Hundurinn,
Rolli, hoppaði af gleði þegar hann
sá Lísu.
— Hefur þú séð Svenna? sagði
hún og klappaði Rolla.
Hundurinn stóð kyrr eins og
hann vildi hlusta sem bezt eftir þv:
sem Lísa sagði.
— Svenni, Svenni! sagði Lísa.
Finndu hann strax, Rolli!
Rolli hljóp heim eins og elding.
Að vörmu spori kom hann aftur og
hljóp nú snuðrandi fram og aftur.
BARNABLAÐIÐ 37