Barnablaðið - 01.02.1980, Blaðsíða 8

Sannar sögur úr sveitinni:
Hanni slasast
Hanni var næst yngstur 6 systkina og féll þaö
því oft í hlut hans, að vera áhorfandi að leikjum
og ýmsum fyrirtektum eldri systkina sinna og
félaga þeirra. Stundum var Hanni reiddur á
reiöhjóli, eöa fékk aö sitja á sleða. í hlaupum og
boltaleikjum var Hanni ekki liðtækur.
Einn var sá leikur er Hanna féll ekki. Þaö var
kallaö aö ,,tollera“. Vanalega voru þá yngri
krakkarnir teknir nauöugir viljugir og þeir ,,toll-
eraöir". Þaö fólst í því aö ekki minna en fjórir,
tóku þann fimmta. Vingsuóu honum í takt og
sameiginlega á milli sín upp og nióur.
„Tolleringin" endaöi meö því aö sá sem skyldi
,,tolleras“ var kastaö hátt í loft upp og gripin svo,
er hann féll til jarðar. Ef farið var aö þessu meö
gát, þá var þetta hættulítið.
En nú varö slys.
Einn af nágrönnum Hanna var kallaður Geiri.
Var þaó stytting á nafni hans og síðari hluti þess
notaöur. Geiri varö síðar þjóökunnur lagasmiöur
og hljóófæraleikari. Allir krakkar hrúguóust aö
Geira. Hann var góóur drengur og hrekkjalaus
og varöi ávallt þá sem minna máttu sín. Út í
hlööu til Geira var oft farið. Þar hékk þvottabali í
lausu lofti. Þar var Geiri meö kústaskaft, sem
hann haföi strengt fiðlustreng á. Lék hann svo af
list á þennan streng og náöi furóulegum hljóö-
um út úr kústaskaftinu og þvottabalanum. Var
nokkur furóa, þótt Hanni og yngri drengir vildu
hlusta á þessi undur.
Þaö var komiö fram á útmánuói. Veöriö var
eins og þaö fegurst getur veriö á Suðurlandi.
Hæg noröanátt, meö sólfari og vægu frosti um
nætur. Hanni er kominn snemma á fætur.
Hugsar hann sér hlöðuferð til Geira. Þá eru þar
fyrir nokkrir jafnaldrar Geira. Sagt og gert viö
skulum ,,tollera“ Hanna. Sængurföt úr heimili
Geira voru viöruö í blíöunni. Þar á meðal rúm-
teppi, svart og stórt. Þaö skipti ekki togum,
teppið var tekiö niður af snúrunni, lagt á jöröina
og Hanni var tekinn og lagður flatur á teppiö.
Stóru strákarnir tóku nú undir sitt hvert hornið á
teppinu og lyftu því upp. Byrjuðu aö hrópa í takt
oho, oho. Svo kom það, einn, tveir og þrír. Hanni
flaug hátt í loft upþ: Margar hæöir sínar. Stóru
strákarnir strengdu úr örmum sínum, eins hátt
og þeir gátu. Meö miklum þunga og hraöa skall
Hanni niður í teppið. Það var þá fúiö og eins og
grisja. Rifnaði allt í sundur og vesalings Hanni
skall af miklu afli þrábeint á bakiö í frosna jörö-
ina. Höggiö var þaö mikið, aö Hanni missti
meðvitund. Þaö leiö yfir hann. Litarháttur hans
varö hvítur og andardrátturinn þungur. Þannig
liggur Hanni langa stund. Drengirnir uröu mjög
miklu felmtri slegnir. Þessu reiknuðu þeir aldrei
meö. Aö teppið skyldi rifna. Mamma Geira kom
út og spuröi hvort búió væri aö deyða Hanna.
Móöir Hanna kom sömuleióis og varö hrædd og
óttasleginn. Tók hún drenginn sinn upp og bar
hann í heimili sitt og stóru strákarnir fylgdust
meö heim, sumir grátandi og allir óttaslegnir.
Hanni vaknaöi viö mikinn svima og allt hring-
snerist fyrir honum. Grét hann mikiö þaó var þó
lífsmark. Hanni var lagður í rúmiö og læknirinn
kom. Hanni var óbrotinn og var þaö fyrir mestu.
Hann var látinn liggja nokkra daga í rúminu.
Þetta slys kallaði á mikla samúö margra. Þaö var
einnig mikil viövörun til stóru strákanna og
hættu þeir aö taka minnimáttar til ,,tolleringar“.
Þaö sem Hanni reyndi út úr þessu, var aö hann
varö yfirliðagjarn, sem þó eltist af honum.
Atvik þetta er eitt af mörgum, er Hanni fékk aö
reyna. Tók Hanni þessu þannig aö góöur Guö
hefði verndað hann og þyrmt lífi hans og þaö
fram á þennan dag.
Meira næst.
8