Barnablaðið - 01.02.1991, Side 23

Framhald af bls 9
sívalningum upp í loftið og gríp
hann með fótunum.
Langar þig kannski til að sjá
hvernig ég geri þetta?
— Já, mjög gjarnan, sagði ég
forvitin.
Við gengum saman inn í sirkus-
tjaldið. í einu horninu var pínulítill
bekkur. Kerry lagðist á hann og
setti stóran sívalning á iljarnar. Sí-
valningurinn hélt fullkomnu jafn-
vægi. Hún henti hlutnum upp og
lét hann margsnúast í loftinu og
greip hann aftur með fótunum.
Hún var mjög flink.
— Ég æfi mig yfirleitt á morgn-
ana, svona 2 - 3 tíma í senn. Ef ég
verð mjög dugleg, fæ ég bráðum
að taka þátt í sýningunni.
— Hefurðu eignast einhverja
vini hér á íslandi?
— Já, ég á nokkra vini hérna.
— Hvernig kynntistu þeim?
— Krakkarnir voru baraforvitn-
ir og langaði að skoða sirkusinn
og fóru að koma hingað oft. Ég
kynntist þeim þannig smátt og
smátt. Á sama hátt hef ég kynnst
mörgum krökkum í ýmsum lönd-
um. Svo reyni ég að halda sam-
bandi við þá með bréfaskriftum.
Inni í sirkusvagni
Nú kom Luis, pabbi hennar
Kerry. Hann bauð mér inn í sirkus-
vagninn, gaf mér te og spurði
hvort ég vildi ekki taka viðtöl við
íslenska krakka sem væru að
vinna í sirkusnum. Ég þáði það en
þau áttu ekki að koma strax svo ég
fékk að bíða inni í vagninum.
Ég hafði aldrei hugleitt hvernig
umhorfs væri inni í sirkusvagni.
Það var mjög heimilislegt þarna
inni. Hornsófi tók mest allt plássið í
þeim hluta vagnsins sem ég sat í.
Það var stofan. Hornsófinn var
rósóttur. Á gólfinu var venjulegt
stofuteppi en ofaná því lítil skraut-
leg motta. Beint á móti sófanum
var hillusamstæða og í henni sjón-
varp. Hillusamstæðan var full af
bókum. í horninu var lítið borð, á
því lá trúðshattur, enda var ég

stödd á heimili trúðsins. Pabbi
hennar Kerry leikur trúð í sirkusn-
um en hann var áður loftfimleika-
maður. Loftið er bogadregið og
gefur það vagninum skemmtileg-
an svip.
Úti var farið að blása. Vagninn
hristist til í rokinu. Á miðju gólfinu
var hitablásari. Enda kalt að búa í
trévagni á íslandi. Á einum veggn-
um var lítil bogadregin hurð sem lá
inn í svefnherbergið. Allt var svo
lítið og smátt en heimilislegt.
Sirkusfólkið reynir að gera þetta
óvenjulega líf eins eðlilegt og kost-
ur er.
íslendingarnir
Nú voru íslendingarnir komnir.
Krakkarnir voru klædd í rauð ein-
kennisföt.
Ögmundur Gíslason, 15 ára
Ég bý í nágrenni við sirkusinn.
Þegar sirkusinn kom hérna síðast
fékk ég að vinna svolítið í kókinu.
Ég var alltaf að koma og forvitn-
ast. Þegar sirkusinn kom aftur
ákvað ég að athuga hvort ekki
væri eitthvað fyrir mig að gera. Ég
var ráðinn í það að bera inn og út
af sviðinu, ganga frá ýmsum hlut-
um sem notaðir eru á sýningunni.
Elín Gunnsteinsdóttir, 15 ára
Ég sé um að vísa fólki til sætis.
BARNABLAÐIÐ 23
Mér finnst gaman að sjá hvað allir í
sirkusnum eru samhentir. Sirkus-
inn er mjög heillandi staður. Það
sem mér finnst koma mér á óvart
er hvað börnin sem búa í sirkusn-
um eru þroskuð og öguð. Eitt
finnst mér þó skrítið, þau mega
ekki fara út fyrir girðinguna.
Alma Birna Bragadóttir, 15 ára
Lífið í sirkusnum er svipað og ég
hafði ímyndað mér. Ég get sagt
með góðri samvisku að þetta er
skemmtilegasta vinna sem ég hef
nokkurn tíma unnið. Maður kynn-
ist alls konar fólki, frá ýmsum lönd-
um.
Ég hjálpa til við að bera dýrin út
og inn svo göngum við í kringum
tjaldið til þess að fylgjast með
hvort ekki sé allt í lagi útivið.
Sýning
Nú var dagur að kvöldi kominn.
Sýningin átti að fara að hefjast og
Ijúfir tónar lírukassans stigu út í
náttmyrkrið.
Mér var boðið að vera á sýning-
unni, sem ég þáði og nú fannst
mér ég horfa á öll atriðin með allt
öðrum augum en daginn áður. Nú
hafði ég kynnst fólkinu í sirkusn-
um. Þetta er einstaklega gestrisið
og elskulegt fólk sem ég mun
aldrei gleyma.
Elín Jóhannsdóttir
54. árgangur 1. tbl. 1991
Útgefandi: Fíladelfía - Forlag, Hátúni 2,105 Reykjavík
Sími: 91 - 25155 Fax: 91 - 620735
Ábyrgöarmaður: Guöni Einarsson
Efnið unnu: Elín Jóhannsdóttir, G. Theodór Birgisson, Guöni Einarsson.
Prentvinnsla: G. Ben. Prentstofa h.f.
Áskrift miðast viö heilan árgang. Vinsamlegast tilkynniö breytingar á heimilisföng-
um og áskriftum til skrifstofunnar.