19. júní - 19.06.1977, Síða 11

Sigurveig Guðmunds-
dóttir, kennari:
Kristin kirkja
er að stjórn-
skipuninni
til karlaveldi
Vissulega var skaði fyrir
Hafnarfjörð að hann skyldi ekki
verða fyrstur kaupstaða til að
kjósa sér konu að presti, og þar
með skipa sér í raðir þeirra sem
vita á undan öðrum hvert
straumur timans liggur, jiekkja
sinn vitjunartíma.
Höfuðástæðuna til þess að
kona náði ekki prestskosningu í
Hafnarfirði núna tel ég vera þann
áróður sem haldið var að fólki í
þá veru að yfirvöld hinnar
íslensku þjóðkirkju væru undir-
niðri andvíg konum í prestsemb-
ætti þó að „vonska tímanna“
hefði neytt kennimenn til að
samþykkja prestsvigslu kvenna á
Islandi.
Þessi áróður fékk byr undir
liáða vængi vegna framkomu
kennivalds í Hafnarfirði sem
reisti hervirki í söfnuðinum í móti
hinni vígðu konu. — Um rétt-
mæti þessa áróðurs vissi auðvitað
enginn með vissu en sú er löngum
raunin um allan áróður.
Að öðru leyti voru þessar
prestskosningar í Hafnarfirði
hvað snerti ómerkilegheit og
mannskemmdir svipaðar og
vanalega í slikum tilfellum.
Trúarbrögð eru einhverjar
hinar frumstæðustu og lífseigustu
hræringar með mannkyninu.
Þess vegna eru þau íhaldssöm í
eðli sínu.
Skipulagðar kirkjur breyta
ógjarnan formi og ef þær gera það
verða þær að vera sjálfum sér
samkvæmar og standa með þeim
breytingum sem þær leyfa. —
Kristnar kirkjur eru að stjórn-
skipuninni til karlaveldi.
Helgar vigslur konum til
handa er því mjög róttæk breyt-
ing, sem ekki mun ganga hljóða-
laust yfir.
Þó virðist tilgangslítið að leyfa
konum prestsvígslu ef að þeirra
eigin tilvonandi samstarfsmenn
klerkarnir, taka sér forystu i and-
stöðu gegn prestsvigðum konum.
Það er ekki nema rökrétt fram-
hald á sókn kvenna til almennra
mannréttinda að þær að lokum
geri áhlaup á eitt síðasta for-
réttindavigi karla sem er kirkjan.
I þvi sambandi má velta fyrir
sér að ef svo færi að konur sýndu
staðfastan áhuga á prestsstarfi en
fyndu um leið óheilindi þó að
leyfið væri veitt — eins og virðist
eiga sér stað i mótmælenda-
kirkjunum — eða þá harðlæst
hlið, eins og hjá kaþólsku heims-
kirkjunni, þá er sú hætta fyrir
hendi að konur missi þann áhuga
á kirkjunni yfirleitt, sem í raun og
sannleika hefur haldið öllum
kristnum kirkjum lifandi. —
Gæti j^á farið að fækka kringum
ölturu og prédikunarstóla. Það er
ha^gt að vera kristinn án jjess að
tilhevra einhverri sérstakri
kirkjudeild.
Ólafur Skúlason,
dómprófastur:
Tel eðlilegt og
sjálfsagt að
konur gegni
prestsþjónustu
Lútherska heimssambandið,
en í því eru þjóðkirkjur allra
Norðurlandanna, hélt sérstaka
ráðstefnu í Colombo í Sri Lanka í
desember s. 1. um málefni kvenna
í kirkjulegu starfi og köllun kon-
unnar. Þar var rætt um hinn
mikla skerf kvenna um aldir í
starfi kirkjunnar og kristinni
jDjónustu og bent á, að brýn þörf
sé fyrir allar kirkjur að gera sér
grein fyrir því, að ekki eru það
síður konur en karlar, sem geta
hlotið köllun til prestsjrjónustu.
Og því sé það ábyrgð kirkjunnar
að veita þeim tækifæri til að
rækja köllun sína.
En orðrétt segir í ályktun
jæssarar ráðstefnu: „Margar
lútherskar kirkjur hafa nú jægar
veitt konum prestsvígslu. Með
9