Sameiningin - 01.12.1886, Blaðsíða 1

ami'imngm.
Mánaðarrit til stuðnings lcirkju og lcristindómi íslendinga,
gefið út af hinu ev. lút. lcirkjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
1. árg. WINNIPEG, DESEMBER 1886. Nr. 10.
Svo sem kunnugt er staðfesta ungmenni á íslandi skírnar-
sáttmála sinn á aldrs-skeiðinu frá 14 til 18 ára. Sú há-
tíðlega kirkjulega athöfn er kölluð konfirmazíón eða ferm-
ing. Ætlazt er auðvitað til, að á undan fermingunni gangi
rœkileg uppfrœðsla í aðalatriðum hins kristilega trúarlærdóms
og siðalærdóms. En eigi síðr er j;á líka ætlazt til, að unglingr-
inn hafi í hjarta sínu aðhyllzt þennan sinn kristilega barna-
lærdóm, hafi fengið kristilegan hugsunarhátt, og kristilega lífs-
stefnu, áðr en hann með fermingunni með eigin munni sver sig
inn í safnaðarfélag kristinna manna, sína eigin kirkju. Með
fermingunni lýsir unglingrinn yfir því hátíðlega og—að því er
til er ætlazt—hjartanlega, að hann hafi þegið endrlausnarnáð-
ina, sem honum á ómálga-aldri, nýfœddum, var innsigluð og
veitt með skírninni, og jafnframt því, að hann sé ákveðinn í
því að lifa í og af þessari náð það, sem eftir er. Hann bindr sig
persónulega og opinherlega við guð sinn og frelsara með ferm-
ingunni fyrir líf og dauða. Svo þýðingarmikið spor er ferm-
ingin á mannsæfinni. Svo mikilvægt atriði er hún, eða á hún
að vera, fyrir kristindómslíf hins einstaka manns samkvæmt
skoðun hinnar lútersku kirkju vorrar.
En svo þýðingarmikil athöfn sem fermingin er, þá er hún
þó að eins uppbyggilegr kristinn helgisiðr og má með engu
móti skoðast eins og sldrn og kvöldmáltíð. Hún er ekkert
sakrament, engin guðleg stofnan, er frelsarinn hafi sjálfr til
sett, enginn slíkr helgidómr, þar sem drottinn komi sjálfr per-