Sameiningin - 01.05.1898, Blaðsíða 6

—3S -
þess, aS hann láti sitt líf, líf hins fullkomna guSlega kærleika,
streyma inn í þeirra líf. Lærisveinslífið fær allan sinn kraft,
allan sinn kærleik, frá honutn — frelsaranum. Hann er líf-
gjafiun þeirra allra. Og á sama tfma, sem hann er að kveSja
hinn litla ástvinahiíp, lærisveinana, sem skyldi vera undirstöðu-
steinar í kristinni kirkju, til þess búinn að ganga út
í píslardauða friðþægingarinnar, afhendir hann þessum
mönnum í kvöldmáltíöarsakramentinu hina miklu gjof,
sig sjálfan sem lífgjafann, sig sjálfan sem hið eilífa líf, sig
sjálfan sem fyrirgefning syndanna, sig sjálfan sem hið
fullkomna réttlæti, sig sjálfan sem upprisuna frá dauðum,
sig sjálfan sem pant þess, að þeim öllum, sem honum
eru andlega samvaxnir, sé óhætt að hrósa eilífum sigri and-
spænis syndinni, mótlætinu, dauðanum og djöflinum. í kvöld-
máltíðarsakramentinu og rœðum þeitn hinum dýrðlegu, sem
standa í sambandi við innsetning þess á skírdagskvöldið forðum,
streymir kærleikr guðmannsins Jesú áminnandi, aðvarandi,
fyrirgefandi, huggandi, friðandi, gleðjandi til hins litla útvalda
ástvinaskara, postulanna, og gegnum þá til hinna óteljandi
syndugu mannssálna, sem síðar meir um allar komandi aldir
myndi eiga andlegt heimili í kristinni kirkju.
Til þess að fá fullkominn skilning á helgidómi kvöld-
máltíðarinnar, læra að meta verðmæti liinnar miklu gjafar
syndugum mönnutn til handa, sem í þessu sakramenti liggr, er
nauðsynlegt að setja sig sem bezt inn í söguna alla, er gjörðist
forðum á skírdagskvöldið, á þeirri nótt, er frelsarinn var
svikinn. En þegar um það er að rœða, að fá skilning á þessu,
sem dýpst og háleitast er af öllu í opinberan kristindómsins,
friðþægingunni, sem liggr í dauða Jesú, og ávexti hennar, eins
og liann af frelsaranum sjálfum í hans inestu fylling er afhentr
kristinni kirkju í þessu sérstaka náðarmeðali, kvöldmáltíðar-
sakramentinu, og af kirkjunni í hans nafni borinn á borð fyrir
gjörvallan hóp safnaðarlimanna,þá er þó auðvitað ávallt að hafa
það hugfast, að þetta verðr aldrei skilið til fulls nema með
hjartanu. Skynsemi mannsins ein út af fyrir sig getr aldrei
gjört sér grein fyrir því, sem er dýpst, eða háleitast, eða
helgast í lífinu eða tilverunni. það eru fastákveðin takmörk,
sem hún fær aldrei út yfir komizt, hversu mikilli orku sem hún