Sameiningin - 01.05.1898, Blaðsíða 14

-46—
lingsins t'estu,—stöðugra viðnám á grundvelli guðs orðs, ljösara
skilning á sannindum þess, rneiri andlega varfœrni og andlegan
þroska. Auðveldlega getr andlegt líf einstaklingsins fengið á
sig blæ stefnuleysisins og hviklyndisins, orðið eins og reyr af
vindi skekinn. Til er gamall málsháttr, sem segir: „Hér er
margra veðra von.“ þannig er það líka í andans heimi. Einn-
ig þar er von á ýmiskonar veðrlagi og vindastefnum. Jafnvel
í þeim hlutum, sem heyra guðs ríki til og ætla mætti að hefði
meiri festu og stöðugleik, breytast meiningar manna, skiln-
ingr og skoðanir, ekki einungis um hið lítilfjörlega, heldr
jafnvel oft um það, sem mestu varðar. Stundum er hin and-
lega veðrstaða úr þessari átt, stundum úr annarri. Stundum
stendr súgr inn til vor úr átt vantrúarinnar. Stundum sendir
drottinn heilnæman vindblæ úr átthögum trúarinnar. Ný
félög myndast líka með sérstakan boðskap. Ef vér stöndum
nú öldungis einmana gagnvart öllu þessu, gæti það auðveldlega
orðið hættulegt fyrir hið andlega líf vort. Veðrabrigði
tímanna myndi ekki láta vera að hafa áhrif á oss. því allir
erum vér tímans börn og látum strauma tímans hafa meiri
áhrif á oss oft og tíðum en vér vitum sjálfir af. þess vegna
hefir það svo rnikla þýðing fyrir ass, að heyra kirkjunni til,
geta notið hjálpar hennar og fulltingis, hlýtt ráðum hennar og
aðvörunum. Kirkjan er oss þá „móðirin", sem getr hjálpað oss
með hinni auðugu lífsreynslu sinni og andlegum þroska. því
kirkjan hefir lifað eigin lífi sínu, eins og hver einstaklingr.
Saga kirkjunnar getr sagt oss frá öllu, sem fram við hana hefir
komið, baráttunni, sem húu hefir orðið að standa uppi í, og
reynslutímunum, sem yfir hana hafa liðið. Kirkjan getr líka
sagt frá þvi, hvc beiska ávexti það hefir borið henni og hve sár-
lega hún hefir mátt gjalda þess, ef hún einhverju sinni liefir
látið leiðast út af hinurn trygga grundvelli sannleikans. Skyldi
ekki kirkjan hafa auðgazt af öllu þessu ? Skyldi allt þetta
liafa farið árangrslaust fram hjá henni ? Nei, allt hefir þetta
borið ávöxt, meiri andlegan reynsluþroska, meiri hœfilegleika
til að dœma og rannsaka. Kirkjan hefir tileinkað sér andlegan
þroska, sem verða má einstaklingunum til hins mesta gagns.
Kirkjan hefir geymt ávextina af baráttu sinni og rann-
sóknum í hinum sérstöku félagsjátuingum sínum, Arangrinn