Sameiningin - 01.09.1898, Blaðsíða 6

102—
sfcarfsemi. Kirkjan reynir líka að frelsa heiminn frá eyðilegg-
ing ofdrykkjunnar. Konur, sem búnar eru að missa sakleysi
sitfc og fallnar eru í hyldjúp svívirðingarinnar, reynir kirkjan
einnig fcil að þrífa úr þrælahaldi djöfulsins og leiða aftr á veg
gæfu og blessunar.
Fyrir utan þetta allfc er hið stórkostlega sfcarf, sem
kirkjan vinnr til að hjálpa sjúklingum og hinum fátæku. það
er mönnum talsvert kunnara en hitt, og segjum vér því ekki
meira um það að sinni. En það væri, ef til vill, ekki úr vegi
áðr en vér skiljumsfc við þessa hlið málefnisins að minnast með
fám orðum á starf tveggja manna, sem voru verkfœri í guðs
hendi til að leiða mikla líknandi blessan yfir mannkynið.
Annar þeirra er Theodor Fleidner, fœddr árið 1800, prestr
í fátœkum lúterskum söfnuði í sinábœ einum, Kaiserswerth, við
ána Rín, á vestanverðu þýzkalandi. Bœrinn var aðallega ka-
þólskr, og átti Fleidner örðugt uppdráttar. Samt starfaði hann.
Fyrir utan prestsverk sín gaf hann sig mjög að líknarstarfi
meðal glœpamannanna í fangelsinu þar í bœnum og reyndar
víðar um þýzkaland. Árið 1833 kom til hans kvenmaðr, sem
þá hafði fengið lausn úr fangelsi. Hún hafði hvergi höfði sínu
að að halla og bað Fliedner að veita sér liðsinni. Hann hafði
ekkert húsaskjól fyrir hana nema svo lítinn sumarkofa úti í
garðinum (12x12 fet). þangað var húu boðin velkomin. Brátt
komu fleiri, sem líkt var ástatt fyrir. Fleidner varð mjög gagn-
tekinn af löngun til að hjálpa þessu fólki og yfir höfuð hinum
líðanda mannheimi. Hann langaði sárlega til þess að „lina
þreyttum þrautabönd, og þjáðum kross að létta“. í fyrstu
kristni hafði mikill fjöldi kvenna helgað guði líf sitt til þess að
lina neyðina og minnka kvalirnar meðal brœðranna. Hví skyldi
kvenfólk ekki vera eins hœfilegt til þess starfa nú eins og fyrr?
Með það fyrir augunuin endrstofnaði Fleidner kvendjáknaem-
bættið árið 1836. Kvendjáknar hinnar fyrstu kristni voru hér
til fyrirmyndar að svo miklu leyti.sem ástœður nútímans leyfðu.
þar ástœður kröfðust þess sérstaklega, að konur væri vel undir-
búnar undir þennan starfa. Stofnan Fleidners í Keiserswerth
varð því bæði að vera skóli og aðalheimili kvendjáknanna, sem
henni tilheyrðu. Fleidner er nú kominn til sinnar síðustu
hvíldar, en verkið hans lifir og blómgast,