Sameiningin - 01.09.1898, Blaðsíða 11

107—
dikuSum viS þá báSir þar í bœnum, í kirkju hins lúterska safn-
aSar íslendinga þar, eg aS morgni, en hann aS kvöldi. Og báSir
tókum viS þátt í kennslunni á sunnudagsskóla þess safnaSar,
sem rétt um sama leyti hafði fengið nýjan forstöSumann, hr.
Grím Eymann, er á síSastliSnu vori kom til Selkirk úr íslend-
ingabyggSinni í Argyle og settist þar aS. Sunnudagsskóli þessi
er furðanlega stór í svo fámennum söfnuöi, og verSr væntanlega
þaö verk, sem þar er unnið', söfnuöinum til mikillar eflingar.
MeSal Selkirk-búa er augsýnilega talsvert mannval til kirkju-
legrar vinnu, enda býsna inikill áhugi hjá þeim, er helzt gang-
ast fyrir safnaðarmálum, á kristilegum framförum. Kirkjan
íslenzka þar er rúmlegt og notalegt hús, og getr, þegar hún er
fullsmíðuð, orSið öllum kirkjunum í þeim bœ fremri og veglegri.
Hún er og alveg skuldlaus. — Á þriðjudagsnóttina lagSi gufu-
bátrinn.„Premier“ á stað frá Selkirk langt norör á Winnipeg-
vatn, og tókum viS séra Steingrímr okkr meS honum far til
Mikleyjar. Lentum viS þar nyrzt á eynni um hádegi á þriöju-
daginn. Upphaflega ætlaSi séra Steingrímr ekki lengra norör
en til Selkirk; en af því svo góS ferö féll og tœkifœri var fyrir
hann til að komast með bátnum þrem dögum síðar tilbaka, og
af því aö hann var ákveöinn í aS prédika í Selkirk á næstu
helgi og halda ekki þaðan heimleiSis fyrr en eftir þann sunnu-
dag, réðst hann meS mér norör til eyjarinnar að gamni sínu, til
þess aS sjá þaö pláss og kynnast fólki þar ofr-lítiö. Hann hefir
aldrei áSr séð neitt af Nýja íslandi. En þaS, sem hann nú sá
af því héraði, þótti honutn fagrt og skemmtilegt. það er líka
segin saga, aS norðaustr-jaSarinn á Mikley hefir verulega nátt-
úrufegrS til að bera. Og að heimsœkja Mikleyinga var í alla
staði ánœgjulegt. Á fimmtudaginn 25. Ágúst var haldin guðs-
þjónusta í kirkjunni, sem stendr í Mylnuvíkinni svo kölluðu; og
er byggðin á svæSi þar út frá til norðrs og suðrs svo þétt, að hún
utan af vatninu lítr nálega út eins og þorp. Kirkjan er all-
snotrt hús, þótt ekki só hún stór, byggð úr sandsteypu. Um
tíma fyrir nokkrum árum tóku menn í Nýja íslandi að byggja
hús af því efni, einkum á Gimli. En nú hafa menn hætt við þá
húsagjörð, því hún h ifir ekki vel gefizt. Uppi yfir dyrum kirkj-
unnar í Mikley standa letruS þessi orö ritningarinnar: „BlessaSr
sé sá, sem kemr í nafni drottins!“ Og í ávarpi, sem sér Stein-