Sameiningin - 01.09.1898, Blaðsíða 14

-110-
Kirkjan komst í niSrlæging, þar sem enginn var nú í rauninni
orSinn eigandi hennar. Mér var sagt, aS þetta væri í fyrsta
sinni, sem í henni hefði verið prédikað síðan séra Björn B. Jóns-
son hafði þar með mönnum guðsþjónustusamkomu árið 1893.
Nú hefir skólanefndin þar á staðnum með hjálp almennings
skólahéraðsins náð eignarhaldi á húsinu, hvort sem það nokk-
urn tíma verðr notað til skólahalds eða ekki. Ekki hefir neinn
nýr söfnuðr enn verið myndaðr á Gimli. En vísir til safnaðar
er þar þó og hefir lengi lifað þar, þó að lítt hafi verið kunnugt
út í frá. Húsfrú þorhjörg Pálsson, kona hr. Kristjáns P. Páls-
sonar, hefir með aðstoð nokkurra annarra samhentra kvenna svo
árum skiftir haldið þar uppi sunnudagsskóla, og sagði hún mér,
að tala innritaðra barna væri þar nú um 70. Er sú starfsemi
stórrav þakkar verð og hlýtr að leiða til þess, að reglulegr söfn-
uðr rísi þar upp nálega eins og af sjálfu sér undir eins og pláss
þetta hefir fengið stöðuga prestsþjónustu. — Gimli er nú orðinn
talsvert þorp, sem stórum liefir prýkkað síðan bœjarstœðið hefir
verið rutt og hreinsað og er orðið að þurrlendi.
Á mánudaginn 5. Sept. fór eg akandi suðr í syðra hluta
Víðinesbyggðar, og prédikaði í Kjarna slvólahúsi á suðrbakka
Víðiár. En fólk var fremr fátt. Eftir guðsþjónustu skírði eg
barn í ibúðarhúsi því, er skólinn er heitinn eftir. Og með því
var missíónar-starfi mínu í Nýja íslandi eiginlega lokið. í
þessum parti byggðarinnar er svo kallaör Víðinessöfnuðr, sem
kirkjufélagið telr sér tilheyranda. En þar hefir verið mjög lítið
um kirkjulega starfsemi nú á seinni árum. þó hefir stundum
verið átt þar við sunnudagsskólahald.
þegar eg næst á undan þessu kom til Nýja íslands, árið
1891, var talsvert öðruvísi þar umhorfs en nú. Eigi löngu þar
á undan hafði voðaleg skógarbrenna gengið þar yfir nýlendu-
svæðið, stóra fláka af öllum byggðapörtunum á meginlandi. Og
þegar eg urn árið var þar á ferð, voru þessi brunnu svæði enn
nálega kolsvört og með öllum merkjum eyðileggingarinnar, í
fyllsta máta œgileg og dauðaleg að útliti. Nú þar á móti eru
þeir fiákar allir að sumarlagi orðnir grœnir og lifandi, alsettir
þéttum, lífkröftugum undirskógi, — netna þar sem mannshöndin
liefir komið til og rnyndað úr eyðunutn gömlu akrbletti eða
grasi vaxna bala. En sortinn og bruninn og dauðinn er ally