Sameiningin - 01.12.1898, Page 3

—147—
sumardag að fá kaldan svaladrykk úr brunninum við Betle-
hemshliðið til að slökkva þorsta sinn. En er þrir af hinum
ungu, hugprúðu hetjum hans brutust gegnum herbúðir Fdiste-
anna, jusu vatn úr brunninum og fœrðu Davíð, komst hann svo
við af því, að þeir skyldi þannig hafa stofnað lífi sínu i dauðans
hættu hans vegna, að hann steypti þessum dýrkeypta svala-
drykk niðr á jörðina, því „hann vildi eklci drekka blóð þessara
manna“, — hellti vatninu niðr „fyrir drottni", sem svalalindir
ætti nógar handa honum og hernum.
Nú er þá fylling tímans komin. Litla, fyrirlitna Betlehem,
nafn þitt, sem þýðir brauffhús, hefir þú borið með rentu; því nú
gefr þú öllum heimi lífsins brauð. Rakel er hér oiðin jóð-
sjúk í annað sinn og fœðir nú þann soninn, sem verða á bæði
Benóní og Benjamín, harmkvælasonr og hamingjusonr um fram
alla aðra. Hér á fœðingarstað hans skal bautasteinn reistr,
fœðingarkirkjan eða Maríukirkjan, elzta kirkjan í kristninni,
sem stendr enn í dag.
þér ísraelsmœðr, keppizt nú við að tína öx á akri Bóasar
meir en nok.kru sinni áðr, því nú eiga þau að næra líkama hans,
sem gefa vill hold sitt og hlóð öllum heimi til lífs. Og þú, gamli
ísaí, lát þú nú afkomendr þína hætta að stíga vefinn:því brátt rifn-
ar fortjaldið niðr í gegn og mun aklrei verða dregið fyrir aftr.
Harma þú ekki yfir því, að nú sé ekki eftir af ættlegg þínum
nema rótin ein. því upp af rótinni vex angi og upp af stofnin-
um kvistr, sem verða á að lífsins tré og breiða sitt blessað lim
um allan heim. — Davíð, ísraels sigrsæla hetja og andríka skáld,
hrœrast nú ekki bein þín í gröf sinni, þegar hin dýrðlega hug-
sjón anda þíns fær hold og blóð? þegar hann, sem þú sást í fjarska,
konungr dýrðarinnar, heldr innreið sína til mannlegs lífs ?
Manst þú hina brennandi hádegiástund í eyðimörkinni, þegar
tungan loddi þér við góin og þú varst að örmagnast af hita ?
Rekr þig minni til hins tæra, svalanda vatns úr Betlehems-
brunninum, sem glóði í hjálmunum, og þú steyptir niðr í hinn
þyrsta éyðimerkr-sand ? N ú er brunnrinn í Betlehem orðinn
öllum mönnum lífsins brunnr og vatnið úr honum svo máttugt,
að það getr grœtt eyðimerkrsanda mannlegs lífs og gjört þá að
frjósömum ökrdm.
Göngum nær. Göngum inn í húsið, þar sem þau Jósef og